مشاهده تصاویر بیشتر ...
قدرت نظامی در تعیین امنیت ملی کشور و مقابله با تهدیدات بیگانگان، یکی از عوامل اساسی و تعیین‌کننده محسوب می شود. قرآن، روایات و سیره معصومین‌هم با تعابیر گوناگون به نقش برجسته این موضوع پرداخته‌اند. باتوجه‌به اینکه امیرالمؤمنین(ع) در دوران پنج‌ساله حکومت خویش با سه جنگ بزرگ روبه‌رو شدند، مشخص است که دیدگاه ویژه‌ای نسبت به مقوله قدرت نظامی داشته‌اند و بی‌تردید مطالعه دیدگاه‌های ایشان در حوزه مسائل نظامی از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین، سؤال اصلی مقاله حاضر آن است که عناصر قدرت نظامی که امیرالمؤمنین (ع) در جنگ صفین از آنها بهره بردند، چه بوده است؟ هدف از این تحقیق نیز توسعه مطالعات بومی در حوزه نظامی و امنیتی از‌یک‌سو و کمک به مدیران این حوزه از‌سوی‌دیگر است. پژوهش حاضر با روش توصیفی ـ تحلیلی انجام شده است و برای این منظور، ابتدا عناصر قدرت نظامی در دیدگاه‌های صاحب‌نظران و اندیشمندان بیان شده و درادامه، دیدگاه امیرالمؤمنین علیه‌السلام به‌عنوان رویکردی جامع و بومی ارائه شده است. نتایج، حکایت از آن دارد که امیرالمؤمنین (ع) با ترکیب عناصر مادی و غیرمادی قدرت نظامی به بهترین نحو ممکن به مدیریت عرصه جنگ پرداختند. عناصر مادی شامل هزینه‌های دفاعی، تجهیزات، لجستیک و کمّیت نیروی نظامی بوده و عناصر غیرمادی نیز سازماندهی، بسیج نیروها، سیاست امنیتی و روحیه‌بخشی را دربر می‌گیرد.
جنگ صِفّین نبرد میان امام علی(ع) و معاویه که در صفر سال ۳۷ هجری در منطقه‌ای به نام صفین رخ داد. در میانه جنگ، سپاه معاویه که در آستانه شکست بودند، قرآن بر نیزه کردند و به همین دلیل برخی از سپاهیان امام علی (ع) از ادامه جنگ سر باز زدند. سرانجام، داورانی برای حَکَمیَت میان دو طرف تعیین شد و جنگ بدون نتیجه خاتمه یافت. عَمّار در این جنگ شهید شدند.