مشاهده تصاویر بیشتر ...
در ادبیات سیاسی ایران بسیار معمول است که تورم را ریشه فشارهای اقتصادی به مردم میدانند. بارها این عبارت را شنیدهایم که «مردم زیر بار تورم له شدهاند.» دولتها هم که از حساسیت عمومی نسبت به این مقوله آگاه هستند، سعی میکنند که حداکثر فشار را برای کاهش تورم اعمال کنند، حتی اگر سیاستهای ضد تورمی منجر به رکود یا بیکاری در اقتصاد شود. با مشاهده واقعیتهای فوق یک ناظر بیرونی میتواند به راحتی به این نتیجه برسد که در تصور بسیاری از مسوولان و مردم ما این است که نهایت منطقی سیاستهای کاهش تورم یعنی تورمهای نزدیک به صفر نویدبخش دستیابی جامعه به رفاه بالا و رهایی مردم از مشکلات اقتصادی است. متاسفانه این تصور کاملا بیپایه بوده و ناشی از خلط دو مفهوم مهم «قدرت خرید» و «افزایش نسبی قیمتها» است که مفاهیمی کاملا متفاوت ولی مرتبط به هم هستند.