مشاهده تصاویر بیشتر ...
کتاب سیری در نهج البلاغه، مجموعه مقالات بهم پیوسته‌ای است که در سال‌هاى 51-52 شمسى در مجله «مکتب اسلام» توسط شهید مطهری به رشته تحریر درآمد.
کتاب سیری در نهج البلاغه داراى یک مقدمه و هفت بخش است. استاد مطهری در مقدمه به نحوه آشنایی خود با نهج‌البلاغه و وجه تسمیه کتاب - که حاکی از سیر و گردشی در این اقیانوس عظیم و بیکران معرفت و معنویت است - اشاره می‌کنند.
استاد مرتضی مطهری در اینباره می‌گوید: از کودکى با نام نهج‌البلاغه آشنا بودم و آن را در میان کتاب‌هاى مرحوم پدرم(اعلى‌اللّه مقامه) مى‌شناختم. پس از آن، سال‌ها بود که تحصیل مى‌کردم. مقدمات عربى را در حوزه علمیه مشهد و سپس در حوزه علمیه قم به پایان رسانده بودم. دروسى که اصطلاحا «سطوح» نامیده مى‌شود نزدیک به پایان بود و در همه این مدت نام نهج‌البلاغه بعد از قرآن بیش از هر کتاب دیگر به گوشم مى‌خورد. چند خطبه زهدى تکرارى اهل منبر را آنقدر شنیده بودم که تقریبا حفظ کرده بودم، اما اعتراف مى‌کنم که مانند همه طلاب و همقطارانم با دنیاى نهج‌البلاغه بیگانه بودم؛ بیگانه‌وار با آن برخورد مى‌کردم، بیگانه‌وار مى‌گذشتم. تا آنکه در تابستان سال هزاروسیصدوبیست، پس از پنج سال که در قم اقامت داشتم، براى فرار از گرماى قم به اصفهان رفتم. تصادف کوچکى مرا با فردى آشنا با نهج‌البلاغه آشنا کرد. او دست مرا گرفت و اندکى وارد دنیاى نهج‌البلاغه کرد. آن وقت بود که عمیقا احساس کردم این کتاب را نمى‌شناختم و بعدها مکرر آرزو کردم که اى‌کاش کسى پیدا شود و مرا با دنیاى قرآن نیز آشنا سازد.
از آن پس چهره نهج‌البلاغه در نظرم عوض شد، مورد علاقه‌ام قرار گرفت و محبوبم شد؛ گویى کتاب دیگرى است غیر آن کتابى که از دوران کودکى آن را مى‌شناختم. احساس کردم که دنیاى جدیدى کشف کرده‌ام.