مشاهده تصاویر بیشتر ...
دانشمندان اسلامی دو حقیقت را با بیان دلایل استوار و احادیث معتبر مطرح کرده و به اثبات رساندند که هر انسانی اعم از مرد و زن از این دو برخوردار باشد، اهل سعادت است. "حسن فعلی" و "حسن فاعلی" حقایقی هستند که انسان را به سعادت می رسانند.
۱.حسن فاعلی به معنای خوب بودن، سالم بودن و پاک بودن است و اینکه انسان باطن خوبی داشته باشد. ۲.حسن فعلی به این معناست که انسان همان چیزی را بخواهد که خدا می خواهد و این همان ایمان حقیقی است. به طور کلی زندگی انسان باید به گونه ای باشد که نه برای خودش مشکل آفرین باشد و نه برای دیگران. انسان سعادتمند کسی است که در زندگی به دنبال انجام عمل صالح باشد و در باطن نیز به خوبی ها گرایش داشته باشد و شیطان صفت نباشد. با این تفکر و شیوه ی زندگی، انسان صاحب زندگی پاکیزه در دنیا شده و در بیان امیر (ع) به زندگی حلال و پاک دنیا قانع بوده و میل حرام در وجود او خاموش می شود. این انسان ها همواره به حق خود قانع هستند و اعتراضی ندارند. آنها در قیامت نیز معطل نمی شوند و کسی از آنها شکایتی ندارد و بی حساب از قیامت گذر خواهند کرد.
بنا بر روایات در قیامت سکون وجود ندارد و خداوند بهشت را برای اهل بهشت نزد آنها می آورد. به بیان قرآن مردمان شایسته در کنار زن و فرزند خود در بهشت ماندگار خواهند شد. پروردگار ملاک را حسن فعلی و فاعلی قرار می دهد و بر مبنای آن، مردمان را در جایگاه حقیقی شان قرار می دهد.
انسان اگر در خانواده و گروه بدها باشد اما در عمل و تفکر با اهل بیت (ع) همراه باشد، از خوبان شمرده می شود و سعادتمند خواهد شد. خوب بودن راهش این است که انسان از دل خود مراقبت کند و اجازه ندهد که هر چیز و هر کس در دل او جای گیرد. قناعت به حلال خدا گنجی است که خدا در وجود همه قرار نمی دهد و پاداش آخرتی اش بی شمار است و ملاک عمل انسان در آخرت، بهترین عمل او در دنیا است. امام حسین (ع) نمونه ی روشن یک انسان کامل است که در حسن فعلی و فاعلی نظیری ندارد.