عبدالله عمر گفت : روزى در خدمت پيامبر (ص)
بوديم كه عده اى از جوانان بنى هاشم بيامدند، از مشاهده آنها ديدگاه
پيامبر پر از اشك شد و رنگ مباركش تغيير كرد، اصحاب عرض كردند: يا رسول الله سيماى مباركتان گرفته است ما نمى توانيم شما را بدين حالت ببينيم فرمود:
انا اهل بيت اختارالله لنا الآخرة على الدنيا و ان اهل بيتى سيلقون بعدى
بلاء و تشريداً و تطريداُ حتى يأتى قوم من قبل المشرق و معهم رايات سود
فيسألون الحق فلا يعطونه فيقاتلون و ينصرون فيعطون ماسألوا فلا يقبلون حتى
يدفعوه الى رجل من اهل بيتى فيملاء ها قسطاً كما ملاءها جوراً فمن ادرك ذلك
منكم فليأتهم و لحبواً على الثلج .
ما
اهل بيتى هستيم كه خداوند آخرت را براى ما بر دنيا ترجيح داده ، بعد از
اين اهل بيت من مصيبت‌ها مى‌بينند و از وطن آواره مى‌گردند ، تا آنگاه كه
مردمى از جانب مشرق با پرچم‌هاى سياه به طلب حق قيام كنند، اين حق را به
آنها نمى‌دهند تا جنگ كنند ، و پيروزى يابند و حق را بگيرند و آن را به
مردى از اهل بيت من بسپارند كه دنيا را پر از عدل كند چنان كه از ظلم پر
شده باشد. هر كس ، آن زمان را درك كند، پس به آنها بپيوندد اگر چه به رفتن از روى برف باشد.
«کشف الغمه/ اربعين حديث فى المهدى(ع)»