به گزارش سافت گذر به نقل اززومیت؛ صفحه‌نمایش از مهم‌ترین ویژگی‌های یک گوشی هوشمند است. وضوح تصویر و
رزولوشن بالا، باعث هرچه با کیفیت‌تر شدن تصاویر در یک گوشی موبایل می‌شود.
نمایشگر گوشی‌های هوشمند به دو دسته‌ی کلی LCD و OLED تقسیم می‌شوند. در
ادامه همراه با زبانی ساده با نمایشگر گوشی‌های هوشمند آشنا خواهیم شد.
نمایشگرهای LCD نخستین صفحه‌نمایش‌هایی هستند که در گوشی‌های هوشمند
مورد استفاده قرار گرفتند. با پیشرفت تکنولوژی و تکامل روز به روز گوشی‌ها،
نمایشگرها نیز باید با کیفیت‌تر می‌شدند. اینگونه نمایشگرهای LCD و OLED
به مرور زمان پیشرفت کردند و هنوز نیز در حال بهبود هستند. در ادامه به شرح
آنها می‌پردازیم.
LCD
نمایشگرهای LCD دارای یک منبع نور در زیرصفحه‌نمایش هستند که این منبع
نور همیشه روشن است. حتی برای نمایش رنگ مشکی نیز از این منبع نور استفاده
می‌شود. به همین دلیل است که رنگ مشکی در این نمایشگرها از تاریکی و غلظت
کمتری بهره می‌برد. نمایشگرهای LCD در دونوع TFT و IPS بسیار پرکاربرد
هستند:
TFT: یکی از پرکاربردترین نمایشگرها در گوشی‌های رده
پایین و ارزان قیمت، TFTها هستند. این نمایشگرها از طراحی ساخت RGB استفاده
می‌کنند که در آن هر پیکسل از سه ساب پیکسل با رنگ‌های قرمز، سبز و آبی
تشکیل شده است. این نمایشگرها تنها با زاویه دید مستقیم، کیفیت تصویر
مناسبی دارند که البته تصویر در آنها کمی کدر است. همچنین گوشی‌های با این
نمایشگر از میزان باتری بیشتری استفاده می‌کنند.
IPS: بهترین نوع LCDها، نمایشگرهای IPS هستند که در
بیشتر گوشی‌های نسل جدید و پرچم‌دار مورد استفاده قرار می‌گیرند. این
نمایشگرها مشکلات TFTها مانند زاویه دید نامناسب و کیفیت رنگ پایین را
ندارند. اما همچنان در تولید رنگ مشکی کیفیت پایین‌تری نسبت به AMOLEDها
دارند. همچنین نمایشگرهای IPS نسبت به TFTها مصرف انرژی پایین‌تری دارند.
شرکت اپل برای گوشی‌های هوشمند خود از این نوع نمایشگر استفاده می‌کند و
آن را با نام رتینا معرفی کرده است. تراکم پیکسل در این نمایشگر به قدری
بالا است که حتی از از فاصله نزدیک نیز پیکسل‌ها قابل مشاهده نیستند. به
عنوان مثال تراکم پیکسل در آیفون 6 پلاس برابر 401 است. تنها ایراد این نوع
نمایشگر قیمت بالای آن است که البته با در نظر گرفتن کیفیت ساخت بالای
آنها می‌توان از این ایراد آنها چشم پوشی کرد.
معایب LCDها
- رنگ‌ها در آن تازگی کمتری دارند
- همیشه منبع نور پس زمینه روشن است؛ حتی برای نمایش رنگ مشکی به همین دلیل رنگ مشکی عمیقی ندارد
- مصرف انرژی زیاد
- کیفیت لمسی پایین‌تر
- پهن‌تر و سنگین‌تر از نسل بعدی هستند
مزایای LCDها
- عمر این نمایشگرها بیشتر است
- قیمت ارزان‌تر نسبت به نسل بعدی نمایشگرها
- با گذشت زمان کیفیت تصویر کاهش محسوسی ندارد
OLED
نسل دیگری از نمایشگرها که بسیار پرطرفدار هستند صفحه‌نمایش‌هایی از
خانواده‌ی OLED هستند. تکنولوژی ساخت این نمایشگرها متفاوت از LCDها است.
بدین ترتیب که تعداد زیادی LED در زیر صفحه نمایش تعبیه شده است که بنا به
نیاز برای رنگ‌های مختلف این LEDها روشن و خاموش می‌شوند. در حقیقت نیازی
نیست که همیشه تمام این LEDها روشن باشند. بنابراین برای نمایش نور مشکی
هیچ چراغ LED روشن نیست و بدین شکل رنگ مشکی در این نمایشگرها بسیار عمیق و
تاریک است. نمایشگرهای OLED از کیفیت رنگ بسیار بالایی برخوردارند و
رنگ‌ها در این نمایشگر بسیار شاد و اغراق آمیز هستند! OLEDها مشکلات زاویه
دید و شفافیت تصویر در برخی نمایشگرهای LCD را ندارند.
AMOLED :AMOLED در حقیقت همان OLEDها هستند. تصویر در
این نمایشگرها از خطوط زیاد کنارهم تشکیل شده، فاصله بین این خطوط به قدری
کم است که فقط با چشم مسلح قابل مشاهده است. در حقیقت تنها تفاوت این دو
نمایشگر در این است که AMOLEDها رزولوشن تصویر بالاتر و مصرف انرژی کمتری
دارند. زمان پاسخ‌گویی و Refresh Rate در این نمایشگرها بسیار بهتر شده و
در واقع ایرادات نمایشگرهای OLED را ندارد.
Super AMOLED: یکی از ایرادات وارده به نمایشگرهای
AMOLED این بود که زیر نور زیاد، تصاویر در آن قابل مشاهده نبودند و به
همین دلیل رنگ سبز از این بین حذف شده و به صورت اشتراکی با دو رنگ قرمز و
آبی بدست می‌آید. در حقیقت تراکم پیکسل‌ها در این نمایشگر بیشتر شده است.
با روی کار آمدن Super AMOLEDها این مشکل رفع شد. این نمایشگرها باریک تر
از نسل قبلی هستند، طول عمر بیشتری دارند، عملکرد صفحه‌ی لمسی آنها بهبود
یافته و همچنین مصرف انرژی آنها تا ۲۰ درصد کاهش یافته است. تکنولوژی ساخت
Super AMOLEDها از ماتریس Pen Til پیروی می‌کند. برخلاف TFTها در این
نمایشگر هر پیکسل دارای دو ساب پیکسل است.
Super AMOLED Plus: بیشتر گوشی‌ها از صفحه‌نمایش‌های
Super AMOLED Plus برای نمایشگرهای خود استفاده می‌کنند. کیفیت تصاویر در
زیر نور زیاد در نمایشگرهای Super AMOLED Plus بسیار بهتر است. یکی دیگر از
تفاوت‌های این دو نمایشگر این است که در AMOLED لایه‌های OLED و لایه‌ی
صفحه‌ی لمسی از هم جدا هستند در صورتی که در Super AMOLED Plus این لایه‌ها
تلفیق شده‌اند. نمایشگرهای Super AMOLED Plus را می‌توان نسخه‌ی ارتقاء
یافته‌ی Super AMOLED نیز دانست. در حقیقت در این نمایشگرها از ۵۰ درصد ساب
پیکسل بیشتر در قالب ماتریس RGB استفاده شده است. این تفاوت‌های اعمال شده
سبب باریکتر و روشن‌تر شدن نمایشگرهای Super AMOLED Plus شده است. همچنین
با این تغییرات بازدهی نمایشگر تا ۱۸ درصد افزایش یافته است.
مزایای OLEDها
- رفرش ریت سریع
- مصرف انرژی کمتر
- نمایش رنگ مشکی به صورت عمیق و تاریک‌تر
- زمان پاسخ‌دهی کم
- کیفیت تصویر بالا
- بسیار باریک
- برای نمایش رنگ مشکی نیازی به روشن بودن هیچ LED نیست
معایب OLEDها
- قیمت بالا
- پس از مدتی کیفیت رنگ‌ها و درنتیجه تصویر از بین می‌رود
- رنگ‌ها کاملا طبیعی نیستند و در آنها اغراق و اشباع وجود دارد
- این نمایشگرها عمر کوتاه‌تری دارند