کاربرد جریان الکتریکی بدون درد به جای سوزن دندانپزشکی

 

به گزارش سافت گذر به نقل اززومیت؛ دسته‌ای از پژوهشگران در برزیل روشی جدید را برای بیهوشی فراهم کرده‌اند که در صورت گسترش شاید شما را در نوبت بعدی که به دندانپزشک مراجعه می‌کنید از تزریق آمپول بی حسی بی نیاز کند. این روش مبتنی بر استفاده از یک جریان کوچک و بی‌درد از الکتریسیته است تا به این ترتیب بتواند مواد ضددرد موضعی استفاده شده را تقویت کرده و اثرشان را افزایش دهد. این مواد موضعی می‌توانند نوعی هیدروژل، پماد و یا اسپری باشند. گروه پژوهشی اعلام کرده است که نتایج آزمایش این روش روی نمونه‌های حیوانی دارای اثر پایدار و همچنین سریع بوده است.

این ماده‌ی ضد درد موضعی (معمولا لیدوکایین یا پریلوکایین) اغلب برای تسکین درد آمپول بی‌حسی و پیش از تزریق آمپول به کار می‌رود. هم اکنون گروهی از دانشگاه سائوپائولو به این فکر افتاده‌اند که روی روش‌هایی برای بی‌نیاز شدن از تزریق آمپول بی‌حسی و روی هم رفته بی‌نیازی از هر نوع ماده‌ی بی‌حسی پژوهش‌هایی انجام دهند. آنها از طریق فرایند یون‌رانی (در پزشکی به فرایند راندن یون‌های مواد شیمیایی به درون بدن گفته می‌شود) که در آن یک میدان الکتریکی باعث ایجاد جریان پراکنشی از یون‌ها می‌شود توانستند تاثیر این مواد موضعی بی‌حس کننده را در دهان یک خوک به طور موثری افزایش دهند.

روش پیشنهادی نه تنها می‌تواند باعث کمک به افرادی شود که به خاطر درد آمپول‌های بی‌حس‌کننده از دندانپزشکی گریزانند، علاوه بر آن می‌تواند باعث صرفه‌جویی در هزینه‌ها و همچنین کاهش خطر آلودگی و مسمومیت شود. رناتا فونسکا ویانا لوپز (Renata Fonesca Vianna Lopez) یکی از پژوهشگران گروه در این رابطه می‌گوید:

انجام فرایندهای دندانپزشکی بدون استفاده از آمپول می‌تواند باعث صرفه‌جویی در هزینه‌ها، بهبود رضایت بیماران، انجام بی‌حسی آسان‌تر و همچنین کاهش ریسک مسمومیت و آلودگی شود. این امر می‌تواند در ادامه به تسهیل دسترسی به روش‌های درمانی کارامدتر و ایمن‌تر در دندانپزشکی برای بسیاری از بیماران سراسر دنیا بیانجامد.

گام نخست در یافتن روش جدید به این صورت بود که پژوهشگران مقداری پلیمر را به هیدروژل بی‌حسی مورد استفاده‌شان افزودند تا با این کار باعث تماس هر چه بهتر ماده‌ی موضعی با قسمت مورد نظر در دهان شوند. سپس دو ماده‌ی بی‌حس‌کننده‌ی اضافی هم پیش از اعمال جریان الکتریکی با نام‌های پریلوکایین هیدروکلرات (PCL) و لیدوکایین هیدروکلرات (LCL) در محل مربوطه استعمال شدند. نتیجه‌ی کار افزایش سرعت اثرگذاری و همچنین مدت اثرگذاری بود و بنا به گزارش گروه در مقدار نفوذ ماده‌ی بی‌حسی در دهان تا مقدار ۱۲ برابر بهبود حاصل شده بود. گفتنی است که یافته‌های این پژوهش در مجله‌ی کلوییدها و سطوح (Colloids and Surfaces) به انتشار رسیده است.

گام بعدی که پیش روی پژوهشگران قرار دارد این است که گروه باید روی درمان‌های پیش‌بالینی برای آزمایش این فناوری روی انسان‌ها کار کنند. ممکن از فناوری به دست آمده در درمان‌های سرطانی و برخی زمینه‌های دیگر هم استفاده شود. لوپز می‌گوید:

طی سال‌های اخیر، گروه‌های پژوهشی ما در حال کار روی یافتن روش‌های نوین در سیستم‌های دارو رسانی برای درمان چندین مورد از بیماری‌های پوستی و بیماری‌های چشمی بوده‌اند. دارو رسانی در نواحی پوستی و چشم‌ها امری چالش‌انگیز است؛ بنابراین ما برای بهبود دارو رسانی در این اندام‌ها از روش‌هایی همچون نانوتکنولوژی، یون‌رانی و سونوفورسیس استفاده کردیم که سونوفورسیس به استفاده از امواج صوتی برای نفوذ مواد مورد نظر گفته می‌شود.

البته استفاده از جریان‌های الکتریکی در کارکردهای دندانپزشکی پدیده‌ی کاملا جدیدی نیست و پیش از این در سال ۲۰۱۴، پژوهشگران دانشکده‌ی کینگ در بریتانیا روشی بدون درد و با استفاده از جریان الکتریکی برای بی‌حسی دهان را پیشنهاد دادند. در روش مذکور سعی بر این بود که با بازگشت هر چه بهتر کلسیم، فسفات و برخی مواد دیگر به مینای دندان مورد نظر، فرایند بی‌حسی انجام شود. جمع‌آوری سرمایه‌های مالی برای تجاری‌سازی این روش در حال انجام است.