قال رسول الله (صلّى الله عليه و آله):
«يَا عَلِيُّ إِنَّ اللَّهَ يُعْجَبُ مِنْ عَبْدِهِ إِذَا قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي فَإِنَّهُ لَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ يَقُولُ:
يَا مَلَائِكَتِي عَبْدِي هَذَا قَدْ عَلِمَ أَنَّهُ لَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ غَيْرِي اشْهَدُوا أَنِّي قَدْ غَفَرْتُ لَهُ.»
رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) فرمودند:
«اى على! به راستى خدا را خوش آيد از بندهاش هنگامى كه بگويد:
پروردگارا! مرا بيامرز كه كسى جز تو گناه را نمىبخشد؛ خداوند به فرشتگانش خطاب مىفرمايد:
فرشتگانم! اين بنده‌ی من دانسته كه جز من آمرزندهاى نيست، اينك گواه باشيد كه او را آمرزيدم.»
[تحف العقول، باب ما روي عن النبي (صلی الله علیه و آله)، وصية له أخرى إلى أمير المؤمنين (علیه السلام)]
