قال رسول الله (صلّى الله عليه و آله):
«وَ أَمَّا الصِّيَانَةُ فَيَتَشَعَّبُ مِنْهَا الصَّلَاحُ وَ التَّوَاضُعُ وَ الْوَرَعُ وَ الْإِنَابَةُ وَ الْفَهْمُ وَ الْأَدَبُ وَ الْإِحْسَانُ
وَ التَّحَبُّبُ وَ الْخَيْرُ وَ اجْتِنَاءُ الْبِشْرِ فَهَذَا مَا أَصَابَ الْعَاقِلُ بِالصِّيَانَةِ فَطُوبَى لِمَنْ أَكْرَمَهُ مَوْلَاهُ بِالصِّيَانَةِ.»
رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) فرمودند:
«اما دستاوردهاى خويشتن دارى:
خيرانديشى، فروتنى، پرهيزگارى، توبه، فهم، ادب، نيكى كردن، دوست‌يابى، خيرمندى
و خوش‌برخوردى؛ اين همه در سايه‌ی خويشتن‌دارى نصيب خردمند مىشود؛
پس خوشا بر آنكه مولايش او را به خويشتن‌دارى گرامى داشت.»
[تحف العقول، باب ما روي عن النبي (صلی الله علیه و آله)، من حکمه و کلامه]