قال رسول الله (صلّى الله عليه و آله):
«وَ أَمَّا الْحَيَاءُ فَيَتَشَعَّبُ مِنْهُ اللِّينُ وَ الرَّأْفَةُ وَ الْمُرَاقَبَةُ لِلَّهِ فِي السِّرِّ وَ الْعَلَانِيَةِ وَ السَّلَامَةُ
وَ اجْتِنَابُ الشَّرِّ وَ الْبَشَاشَةُ وَ السَّمَاحَةُ وَ الظَّفَرُ وَ حُسْنُ الثَّنَاءِ عَلَى الْمَرْءِ فِي النَّاسِ
فَهَذَا مَا أَصَابَ الْعَاقِلُ بِالْحَيَاءِ فَطُوبَى لِمَنْ قَبِلَ نَصِيحَةَ اللَّهِ وَ خَافَ فَضِيحَتَهُ.»
رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) فرمودند:
«اما دستاوردهاى حيا: نرم‌خويى، مهربانى، خدا را ناظر ديدن در نهان و عيان،
سلامت، دورى كردن از بدى، خوش‌رويى، بخشندگى، پيروزى و خوش‌نامى در ميان مردم؛
اينها فوايدى است كه خردمند از حيا مىبرد؛ پس خوشا كسى كه اندرز خدا را بپذيرد و از رسواگرى او بيم كند.»
[تحف العقول، باب ما روي عن النبي (صلی الله علیه و آله)، من حکمه و کلامه]