قال رسول الله (صلّى الله عليه و آله):
«وَ أَمَّا الرَّزَانَةُ فَيَتَشَعَّبُ مِنْهَا اللُّطْفُ وَ الْحَزْمُ وَ أَدَاءُ الْأَمَانَةِ وَ تَرْكُ الْخِيَانَةِ وَ صِدْقُ اللِّسَانِ وَ تَحْصِينُ الْفَرْجِ
وَ اسْتِصْلَاحُ الْمَالِ وَ الِاسْتِعْدَادُ لِلْعَدُوِّ وَ النَّهْيُ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ تَرْكُ السَّفَهِ فَهَذَا مَا أَصَابَ الْعَاقِلُ بِالرَّزَانَةِ
فَطُوبَى لِمَنْ تَوَقَّرَ وَ لِمَنْ لَمْ تَكُنْ لَهُ خِفَّةٌ وَ لَا جَاهِلِيَّةٌ وَ عَفَا وَ صَفَحَ.»
رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) فرمودند:
«اما دستاوردهاى وقار:
نرم رفتارى، دور انديشى، امانت پردازى، ترك خيانت، راستگويى، حفظ شرمگاه، فساد مالى نداشتن،
آمادگى در برابر دشمن، نهى از منكر و ترك نابخردى؛ اينهاست كه از وقار به خردمند مىرسد؛
پس خوشا به حال شخص با وقار و كسى كه در وجودش سبك‌سرى و نادانى نيست
و اهل بخشندگى و چشم‌پوشى است.»
[تحف العقول، باب ما روي عن النبي (صلی الله علیه و آله)، من حکمه و کلامه]