قال رسول الله (صلّى الله عليه و آله):
«ثُمَّ قَالَ: أَ لَا أُنَبِّئُكُمْ بِشِرَارِ النَّاسِ؟ قَالُوا: بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ، قَالَ: مَنْ نَزَلَ وَحْدَهُ وَ مَنَعَ رِفْدَهُ وَ جَلَدَ عَبْدَهُ؛
أَ لَا أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذَلِكَ؟ قَالُوا: بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ، قَالَ: مَنْ لَا يُقِيلُ عَثْرَةً وَ لَا يَقْبَلُ مَعْذِرَةً؛
ثُمَّ قَالَ: أَ لَا أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذَلِكَ؟ قَالُوا: بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ، قَالَ: مَنْ لَا يُرْجَى خَيْرُهُ وَ لَا يُؤْمَنُ شَرُّهُ؛ ثُمَّ
قَالَ: أَ لَا أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذَلِكَ؟ قَالُوا: بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ، قَالَ: مَنْ يُبْغِضُ النَّاسَ وَ يُبْغِضُونَهُ.»
رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) -خطاب به مومنین- فرمودند:
«آيا بدترين مردم را به شما معرفى نكنم؟ گفتند: آرى، اى رسول خدا (صلّى الله عليه و آله)،
حضرت فرمودند: آن كس كه تنها منزل گيرد، از هديه و بخشش دريغ نمايد و بنده خويش را تازيانه زند.
آنگاه فرمودند: آيا به بدتر از اين آگاهتان نسازم؟ عرض كردند: چرا، اى پيامبر.
حضرت فرمودند: كسى است كه خطائى را نبخشد و عذر و پوزشى نپذيرد.
سپس فرمودند: آيا به بدتر از اين شما را آگاه نكنم؟ عرض كردند: چرا، اى رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله)!
حضرت فرمودند: كسى است كه به خيرش اميد نيست و از شرّش امان نيست.
باز فرمودند: به بدتر از اين شما را خبردار نسازم؟ گفتند: چرا، اى رسول خدا صلّى الله عليه و آله!
حضرت فرمودند: كسى است كه بغض مردم را (در دل) دارد و مردم (نیز) بغض او را (در دل) دارند.»
[تحف العقول، باب ما روي عن النبي (صلی الله علیه و آله)، و من كلامه]