قال رسول الله (صلّى الله عليه و آله):
«إِنَّ عِيسَى (علیه السلام) قَامَ خَطِيباً فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ فَقَالَ:
يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ لَا تَكَلَّمُوا بِالْحِكْمَةِ عِنْدَ الْجُهَّالِ فَتَظْلِمُوهَا وَ لَا تَمْنَعُوهَا أَهْلَهَا فَتَظْلِمُوهُمْ وَ لَا تُكَافِئُوا ظَالِماً فَيَبْطُلَ فَضْلُكُمْ؛
يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ الْأُمُورُ ثَلَاثَةٌ: أَمْرٌ بَيِّنٌ رُشْدُهُ فَاتَّبِعُوهُ وَ أَمْرٌ بَيِّنٌ غَيُّهُ فَاجْتَنِبُوهُ وَ أَمْرٌ اخْتُلِفَ فِيهِ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ.»
رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) فرمودند:
«همانا عيسى عليه السّلام در ميان بنى اسرائيل به سخنرانى ايستاد و فرمود:
اى بنى اسرائيل! نزد نادانان سخن حكيمانه مگوييد كه به آن ستم كرده باشيد و آن را از اهلش دريغ نكنيد
كه به آنان ستم روا داشته باشيد و با ستمكارى همانند نشويد كه فضل شما تباه گردد.
اى بنى اسرائيل! كارها بر سه گونه اند: كارى كه درستى آن روشن است آن را پىگيرى نماييد
و كارى كه گمراهى اش روشن است از آن دورى جوييد و كارى كه مورد اختلاف است آن را به خدا برگردانيد.»
[تحف العقول، باب ما روي عن النبي (صلی الله علیه و آله)، و من كلامه]