قال رسول الله (صلّى الله عليه و آله):
«مَا لِي أَرَى حُبَّ الدُّنْيَا قَدْ غَلَبَ عَلَى كَثِيرٍ مِنَ النَّاسِ حَتَّى كَأَنَّ الْمَوْتَ فِي هَذِهِ الدُّنْيَا عَلَى غَيْرِهِمْ
كُتِبَ وَ كَأَنَّ الْحَقَّ فِي هَذِهِ الدُّنْيَا عَلَى غَيْرِهِمْ وَجَبَ وَ حَتَّى كَأَنَّ مَا يَسْمَعُونَ مِنْ خَبَرِ الْأَمْوَاتِ قَبْلَهُمْ
عِنْدَهُمْ كَسَبِيلِ قَوْمٍ سَفْرٍ عَمَّا قَلِيلٍ إِلَيْهِمْ رَاجِعُونَ تُبَوِّءُونَهُمْ أَجْدَاثَهُمْ وَ تَأْكُلُونَ تُرَاثَهُمْ وَ أَنْتُمْ مُخَلَّدُونَ
بَعْدَهُمْ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ أَ مَا يَتَّعِظُ آخِرُهُمْ بِأَوَّلِهِمْ لَقَدْ جَهِلُوا وَ نَسُوا كُلَّ مَوْعِظَةٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ وَ أَمِنُوا
شَرَّ كُلِّ عَاقِبَةِ سَوْءٍ وَ لَمْ يَخَافُوا نُزُولَ فَادِحَةٍ وَ لَا بَوَائِقَ كُلِّ حَادِثَةٍ.»
رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) فرمودند:
«از چيست كه مىبينم دنيا دوستى بر بسيارى از مردم چيره گشته تا آنجا كه گويا در اين دنيا مرگ
براى غير آنان رقم خورده؟! گويا حقّ در اين دنيا [فقط] بر ديگران واجب شده است تا آنجا كه وقتى
خبر مردگان پيش از خود را مى شنوند چنين مى پندارند كه آنان به مسافرتى رفته اند و به زودى
نزد اينان برمى گردند! آنان را به خاك مى سپاريد و ميراثشان را مى خوريد و [مى پنداريد] خود
بعد از آنان جاويد مى مانيد؟! دريغا، دريغا! آيا آيندگان از گذشتگان پند نمى گيرند؟! هر پند و اندرزى
را كه در قرآن آمده ناديده گرفته و به دست فراموشى سپردند و از فرجام بد هر كار ناروا خود را
در امان پنداشتند و از نزول هيچ بلا و بروز هيچ حادثه ناخوشايندى نهراسيدند.»
[تحف العقول، باب ما روي عن النبي (صلی الله علیه و آله)، موعظة]