وَ أَتَاهُ رَجُلٌ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَوْصِنِي، فَقَالَ [رسول الله] (صلّى الله عليه و آله):
«لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ شَيْئاً وَ إِنْ حُرِّقْتَ بِالنَّارِ وَ إِنْ عُذِّبْتَ إِلَّا وَ قَلْبُكَ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمانِ وَ وَالِدَيْكَ
فَأَطِعْهُمَا وَ بَرَّهُمَا حَيَّيْنِ أَوْ مَيِّتَيْنِ فَإِنْ أَمَرَاكَ أَنْ تَخْرُجَ مِنْ أَهْلِكَ وَ مَالِكَ فَافْعَلْ فَإِنَّ ذَلِكَ مِنَ الْإِيمَانِ»
مردى نزد آن حضرت صلّى اللَّه عليه و آله آمد و گفت: اى پيامبر خدا، مرا اندرز ده! پيامبر (صلّى الله عليه و آله) فرمودند:
«هيچ چيزى را با خداوند شريك قرار مده حتى اگر به آتش انداخته شوى و شكنجه گردى
كه در قبال اين [حركت توحيدى]، دلت آرام مى گيرد. از پدر و مادرت اطاعت كن و به آنان
نيكى نما؛ چه زنده باشند و چه مرده. اگر به تو امر كنند تا دست از خانواده و مال
و منال خويش بردارى، طبق خواسته آنها عمل كن كه اين از ايمان است.»
[تحف العقول، باب ما روي عن النبي (صلی الله علیه و آله)، و روي عنه في قصار هذه المعاني]