«وَ أَتَاهُ رَجُلٌ مِنْ بَنِي تَمِيمٍ يُقَالُ لَهُ أَبُو أُمَيَّةَ فَقَالَ: أَوْصِنِي يَا مُحَمَّدُ (صلّى اللَّه عليه و آله) فَقَالَ:
لَا تَسُبَّ النَّاسَ فَتَكْتَسِبَ الْعَدَاوَةَ مِنْهُمْ؛ قَالَ: زِدْنِي،
قَالَ (صلّى الله عليه و آله): لَا تَزْهَدْ فِي الْمَعْرُوفِ عِنْدَ أَهْلِهِ .»
«مردى به نام ابو اميّه از قبيله بنى تميم نزد پيامبر آمد و گفت:
اى محمّد (صلّى اللَّه عليه و آله) مرا اندرز ده؛ حضرت فرمودند:
به مردم دشنام مده كه سبب دشمنى شود. گفت: برايم بيشتر فرما!
پيامبر فرمودند: از نيكى و احسان به انسانهایی که شایسته آن هستند، دريغ مدار.»
[تحف العقول، باب ما روي عن النبي (صلی الله علیه و آله)، و روي عنه في قصار هذه المعاني]