موضوعاتی که در دنیای بازی ها فراموش شدند!

۱ . دستگاه های Arcade

در گذشه های نه چندان دور شما میتونستید بازی ها رو در مکان هایی با افراد عجیب و غریب پای دستگاه های آهنی بزرگی که روش چند تا کلید و دسته بود بازی کنید.مثل شهربازی یا ویدئو کلوب محلتون.نکته جالب در مورد این دستگاه ها , ژتون های آن بود.در تاریخ بشر , یک روز فردی باهوش پیدا شد که تصمیم گرفت برای استفاده از این دستگاه ها از پول قلابی به جای پول واقعی استفاده بشه یعنی شما پول مبارک رو برای خرید پول قلابی بدید و از این پول قلابی برای بازی , فقط با دستگاه های مخصوص این مکان استفاده کنید.البته بعد ها نوع سکه ای این دستگاه ها آمد که شما راحت تر پولتون رو دور بریزید.الان این دستگاه ها به موزه بازی های رایانه ای پیوسته اند و سازندگان خوش ذوق بازی های ویدیویی تصمیم گرفتند که به جای گرفتن پول از شما از طریق این دستگاه ها به شما یک دستگاه مخصوص  برای بازی مثل Sega Gensis یا Super Nintendo بفروشند که برید خونتون بازی کنید و نگران تمام شدن ژتون نباشید.

۲ . فامیلمون تو ژاپن کار میکنه…!

در آن زمان ها بخصوص در مدرسه اگر کسی میخواست توجه بقیه رو به خودش جلب کنه میگفت مثلا “فامیلمون تو ژاپنه و برام بازی های Sega یا Nintendo آورده”.ژاپنی ها خودشون هم خبر نداشتند که فامیل های بیشتر بچه های کشور اونجا هستند و کارمیکنند.یکی دیگر از موارد دروغ هایی بود که توسط بعضی از افراد خالی بند در مورد بعضی بازی ها گفته میشد که خود کمپانی سازنده مثل Sega یا Konami از وجود آنها بی اطلاع بود و حتی پیش نمایش آنها را هم ارائه نکرده بود.قبل از ظهور اینترنت و دنیای مجازی گفتن این جور چیزها عادی بود و کسی نبود که مچ اونها رو بگیره.

۳ . تصویر روی بازی ها (Box Art)

قبل از اینکه شما اطلاعات مورد نیازتان در مورد بازی ها رو به سادگی از راه های مختلف تهیه کنید , در گذشته شما باید از روی تصویر روی بازی تصمیم به خرید میگرفتید.سازندگان بازی میدانستند که ما اصلا نمیدونیم این بازی چی هست و تا زمانی که تصویر روی بازی ها در قفسه فروشنده خود نمایی میکردند و زیبا بودند ما آنها رو میخریدیم.اما اکنون به راحتی میتوانید اطلاعات مورد نظر خود در مورد بازی رو پیدا کنید و تصمیم بگیرید که آیا این بازی ارزش وقت و مهمتر از آن پول شما رو داره یا نه.

۴ . کدهای تقلب

یه زمانی بازی ها فقط یک سطح سختی داشتند : غیر ممکن.همچنین از جان دادن مجدد به شما و دادن checkpoint و save هم معذور بودند.به عبارتی : جونت کم شده؟ صبر کن تا بمیری!ولی از آنجایی که سازندگان به گیمرهای گیج هم اهمیت میدادند لطف کردند و یک سری کد هم برای ما گذاشتند تا بازی رو آسونتر کنند.البته این کدها مخفی بودند و شما مجبور بودید که اونها رو پیدا کنید و پیدا کردن اونها هم غیرممکن بود.تازه اگر هم پیدا میکردید نصف راه رو رفته بودید و باید میدونستید که چطور ازش استفاده کنید.کد رو پیدا کردی؟ فکر کردی زرنگی؟ حالا چجوری میخوای ازش استفاده کنی؟برای وارد کردن کد ها باید از جهت ها و کلید ها به سختی استفاده میکردید و در بعضی مواقع هم محل درج کد وجود داشت.

۵ . مجلات

قبل از اینکه سایت های اطلاع رسانی بازی های ویدیویی در دنیای مجازی کار خود را آغاز کنند , مجلات (البته فکر نکنم در ایران) تنها راهی بودند که به شما اطلاع رسانی کنند.اگر شما گزارشی در مورد E3 میخواستید باید حدود ۴ تا ۶ هفته صبر میکردید.بهتر بود خودتون میرفتید.اگر شما به یک بازی علاقه مند میشدید نمیتوستید به سرعت یک راهنمایی در مورد اون پیدا کنید.شما دو راه داشتید : مخ دوستتون رو به کار میگرفتید یا صبر میکردید تا یک مجله یک سال بعد شاید در مورد این بازی چیزی بنویسه.شما باید برای انتشار شماره بعدی مدت زیادی صبر میکردید اما حالا با وجود منابع آنلاین , به سرعت میتونید بهتر از مجلات به اطلاعات مورد نظر خود برسید.

۶ . Multiplayer

برای انجام بازی به صورت Multiplayer شما به دوستان واقعی نیاز داشتید.میتونستید دو نفری با دوستتون بازی کنید.ولی دونفر کافی نبود.ما دوست داشتیم با ۴ بعد ۸ وبعدها با ۱۶ نفر در یک زمان بازی کنیم.اگه دوست زیادی نداشتید , خوب بدشانس بودید ولی حتی با دوستان هم , بازی با بیش از ۴ نفر سخت بود.فرض کنید شما میخواستید که Halo رو به صورت deathmatch با ۱۶ نفر از دوستان بازی کنید.شما به ۱۶ عدد دوست , ۴ عدد Xbox و ۱۶ کنترلر , ۴ کپی از Halo ا, ۴ عدد کابل Lan و ۴ عدد تلویزیون و مقداری فضای لازم برای جا دادن این دوستان نیاز داشتید.ولی حالا به راحتی میتوانید به تنهایی با هرتعداد بازیکن بازی کنید.البته این مورد هم در ایران هنوز به دلیل سرعت اینترنت لنگ میزند و کاربران عزیز ایرانی بیشترین ping نصیبشون میشه.

۷ . ناشناس ماندن

به غیر از کسانی که واقعا در بازی امتیازات زیادی میگرفند و به عنوان قهرمان اسم مستعارشان را روی جاهای خالی سه حرفی دستگاه های arcade مینوشتند یا کسانی که اسمشون را روی SNES مینوشتند , کسانی هم بودند که از امتیازات خود لاف میزدند.لیدربورد های آنلاینی وجود نداشت که امتیازات شما رو پیگیری کنه و شما میتونستید هر امتیازی به خود بدید.اما حالا همه امتیازیت شما رو پیگیری میکنند.فکر میکی که در یک بازی بهترین در کشوری؟ حتی تو آپارتمان خودتون هم اول نیستی!برو ranking ها رو چک کن تا ببینی کجای کاری.دیگه نمیتونی پیشرفت خودت رو از بقیه مخفی کنی.حتی اگه تمام تلاش خود را برای مخفی ماندن بکنی باید به تنهایی بازی کردن با خودت رو بیاری.

۸ . مرگ

checkpoint ها , save ها , آسانی بازی , آپگرید ها , بازگرداندن سلامت و …بله , ترس از مردن در بازی ها دیگر مرده است.بازی های سخت دیروز , به طور کامل جای خود را به بازی های امروز داده اند که به راحتی قابل تمام کردن هستند.وقتی که بعد از ساعت ها بازی میمردید , اخم میکردید یا عصبانی میشدید , شاید گریه میکردید و کنترلر رو به دیوار یا تلویزیون پرتاب میکردید و یا مشتی به دستگاه پرتاب میکردید.خوشبختانه سازندگان بازی ها اکنون به شما زندگی همیشگی میدهند تا شما احساس قدرت کنید.