سوكت‌هاي پردازنده
سوكت AM2
پردازنده‌هاي
سوكت AM2 شركت AMD با تمام مادربردهاي جديدتر AMD نيز سازگار هستند. به
همين دليل و با توجه به اين واقعيت كه سوكت AM2 به سمت انقراض كامل پيش
مي‌رود، حتي در صورتي كه يك پردازنده سوكت AM2 را انتخاب كرده‌ايد بهتر است
از خريداري مادربردهاي مبتني بر سوكت AM2 خودداري كنيد.
سوكت AM2+
مادربردهاي
AM2+ فاصله مابين محصولات DDR2 و DDR3 شركت AMD را با پشتيباني از
پردازنده‌هاي سوكت AM2، AM2+ و AM3 پر مي‌كنند. براي تامين سازگاري با
پردازنده‌هاي مختلف، مادربردهاي AM2+ علاوه بر اتصالات داخلي
HyperTransport 3.0 پردازنده‌هاي AM2+ و AM3 از اتصالات داخلي كندتر
HyperTransport پردازنده‌هاي سوكت AM2 نيز پشتيباني مي‌كنند. از آنجايي كه
پردازنده‌هاي مبتني بر سوكت‌هاي AM2 و AM2+ تنها از حافظه DDR2 پشتيباني
مي‌كنند، تمام مادربردهاي AM2+ داراي اسلات‌هاي حافظه DDR2 هستند.
مي‌توان
گفت كه سوكت AM2+ به‌خاطر انعطاف‌پذيري خود بهترين گزينه براي افرادي است
كه مي‌خواهند يك كامپيوتر شخصي مبتني بر پردازنده‌هاي AMD را با استفاده از
حافظه DDR2 مونتاژ كنند.
سوكت AM3
مادربردهاي
سوكت AM3 تقريبا معادل مدل‌هاي AM2+ هستند، اما با اين تفاوت كه به
اسلات‌هاي حافظه DDR3 مجهز شده‌اند. چون پردازنده‌هاي AM3 از هر دو نوع
حافظه DDR2 و DDR3 پشتيباني مي‌كنند، كاربران اين پردازنده‌ها بر حسب
اولويت‌هاي خود در زمينه حافظه، بين مادربردهاي AM2+ و AM3 حق انتخاب
خواهند داشت. قيمت‌هاي فعلي كيت‌هاي حافظه دو كاناله 4 گيگابايتي DDR2 و
DDR3 تقريبا يكسان است. با اين‌حال پس از كاهش و نهايتا قطع توليد DDR2،
حافظه‌هاي DDR3 به گزينه مقرون به صرفه‌تري تبديل خواهند شد.
سوكت LGA 775 اينتل
اولين
سوكتي كه از طراحي بدون پايه براي پردازنده‌هاي دسك‌تاپ پشتيباني مي‌كند.
LGA 775 در اصل مشكل نياز شديد پردازنده‌هاي پرسرعت پنتيوم 4 به تغذيه برق
را با افزايش تعداد اتصالات، برطرف كرد. اينتل اين طراحي را به‌خاطر حذف
شيوه‌اي كه در گذشته براي اتصال پايه‌هاي سوكت مورد استفاده قرار مي‌گرفت،
ترويج كرد. متاسفانه اتصالات انعطاف‌پذير داخل سوكت مي‌توانند بيش از حد
شكننده باشند.
در
حال حاضر LGA 775 به تدريج جاي خود را به اينترفيس LGA 1156 مي‌دهد.
استفاده از پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت، تنها دليل انتخاب مادربردهاي مبتني بر
سوكت LGA 775 به‌جاي مدل‌هاي جديدتر به شمار مي‌آيد. مادربردهاي مبتني بر
اين سوكت از سال 2006 تاكنون از پردازنده‌هاي سري Core 2 پشتيباني
كرده‌اند، هر چند كه پردازنده‌هاي جديدتر غالبا به يك ارتقاي بايوس نياز
دارند. اكثر مادربردهاي LGA 775 جديدتر با اين مشكل مواجه نيستند، اما
خريداران بايد فهرست پشتيباني پردازنده توليد‌كننده مادربرد را براي
اطمينان از سازگاري مورد نظر بررسي كنند.
سوكت LGA 1366
سوكت
LGA 1366 با پشتيباني از پردازنده‌هاي Core i7-9xx، سه كانال حافظه و يك
اينترفيس QPI با پهناي باند بالا را براي چيپ‌ست خود تامين مي‌كند. در حالي
كه مادربردهاي مبتني بر اين سوكت در اصل براي پذيرش پردازنده‌هاي 4
هسته‌اي طراحي شده بودند، اما اكثر مدل‌هاي آن‌ها از طريق يك ارتقاي بايوس
قادر به پشتيباني از پردازنده‌هاي شش هسته‌اي خواهند بود. با اين‌حال، يكي
از متداول‌ترين دلايلي كه باعث مي‌شود كاربران مادربردهاي مبتني بر سوكت
LGA 1366 را انتخاب كنند، قابليت‌هاي آن‌ها در زمينه پشتيباني از
پردازنده‌ها نيست بلكه تعداد بالاي مسيرهاي PCIe پشتيباني شده توسط چيپ‌ست
X58 Express است كه اين مادربردها را همراهي مي‌كند. بنابراين، LGA 1366
بهترين گزينه براي كاربراني است كه علاوه بر عملكرد بالاي پردازنده به
پشتيباني بيشتري از كارت‌هاي توسعه با پهناي باند بالا نياز دارند.
سوكت LGA 1156
مادربردهاي
مبتني بر سوكت LGA 1156 كه از توانايي پشتيباني پردازنده‌هاي Core i3،
Core i5 و همچنين Core i7-8xx برخوردارند، دو كانال حافظه DDR3 و 16 مسير
PCIe 2.0 پرسرعت (5 گيگابيت بر ثانيه‌اي) را مستقيما به پردازنده متصل
مي‌كنند. از آنجايي كه تمام عملكرد‌هاي پل شمالي مانند كنترل حافظه و PCIe
اصلي به خود پردازنده منتقل شده‌اند، اتصالات PCIe اضافي تنها از طريق پل
شمالي تامين مي‌شود كه روي خود مادربرد باقي مانده، مولفه‌اي كه اينتل نام
آن را به هاب كنترلر سكو (PCH) تغيير داده است. PCH با استفاده از اينترفيس
كندتر DPI تنها 5/2 گيگابيت بر ثانيه را براي هر مسير PCIe تامين مي‌كند و
به همين دليل براي كاربردهايي با پهناي باند بالا مانند نصب كارت‌هاي
گرافيكي مناسب نخواهد بود.
سوكت LGA 1155
مادربردهاي
مبتني بر سوكت LGA 1155 از پردازنده‌هاي آتي Sandy Bridge شركت اينتل
پشتيباني خواهند كرد كه تا چند ماه ديگر از راه مي‌رسند. اين مادربردها نيز
همانند همكاران LGA 1156 خود از دو كانال حافظه DDR3 و اتصالات داخلي DPI
پشتيباني مي‌كنند. اما با وجود تمام اين شباهت‌ها، اين سوكت در مقايسه با
LGA 1156 يك پايه كمتر دارد و هيچ سازگاري متقابلي مابين پردازنده‌ها يا
مادربردهاي LGA 1156 و LGA 1155 وجود نخواهد داشت. بنابراين، نصب
پردازنده‌هاي يك گروه روي مادربردهاي مبتني بر سوكت گروه ديگر امكانپذير
نخواهد بود.