هماکنون گوگل در سرویس محاسبات ابری کامپیوتاینجین (Compute Engine) امکان انتخاب نوع پردازنده را برای کاربران فراهم کرده است.
گوگل سرویس ابری کامپیوت اینجین خود را امروز بهروزرسانی کرده و حالا یکسری قابلیت و امکانات جدید به آن اضافه کرده است. یکی از مهمترین ویژگیهای اضافه شده به کامپیوتاینجین گوگل این است که هماکنون کاربرانی که نیاز به پردازندههای پرقدرت یا دسترسی به میزان زیادی حافظهی پردازشی دارند، میتوانند تراشهی مورد نظر خود را انتخاب کنند.
بسیاری از این تغییرات اعمال شده در سرویس مورد بحث به دلیل دسترسپذیر بودن نسل بعدی پردازندههای اسکایلیک زنون اینتل بوده که شامل ۶۴ هستهی پردازشی است. در ماه فوریه برای اولینبار پشتیبانی از پردازندههای اسکایلیک اینتل به صورت آزمایشی به کامپیوتاینجین گوگل اضافه شد. حال این نوع ماشینها در سه ناحیه از پلتفرم ابری گوگل در دسترس قرار گرفتهاند: غرب آمریکا، غرب اروپا و شرق آسیا - اقیانوسیه. البته به زودی در سایر نواحی جهان نیز از این ماشینهای جدید پشتیبانی خواهد شد.
علاوه بر این، گوگل امروز اعلام کرده که در تمامی نواحی جهان امکان انتخاب پردازندههای ۶۴ هستهای برادوِل (Broadwell) وجود دارد.
با توجه به این موضوع که کامپیوتاینجین اکنون از انواع مختلفی از پردازندههای ساخت اینتل پشتیبانی میکند (سندی بیردج، اِلوی بیردج، هزوِل، برادوِل و اسکایلیک) این شرکت حالا امکان انتخاب پرازندهی دلخواه کاربران را در اختیار آنها قرار میدهد. بدین ترتیب در صورتی که نیاز به منابع پردازشی قویتری داشته باشید میتوانید برای هر پروژه از پردازندهی مورد نظر خودتان استفاده کنید. برای انجام این کار بهراحتی میتوانید پلفترم سیپییو مورد نظرتان را انتخاب کرده و پس از آن اطمینان خواهید داشت که سرویس کامپیوتاینجین شما همیشه از جدیدترین نسل پردازندهی انتخاب شده استفاده میکند.
در طی ۶۰ روز آینده، ماشینهایی مجازی اسکایلیک (VMs) قیمتی مشابه VMs که از ماشینهای قدیمیتر استفاده میکنند خواهند داشت؛ پس از آن ماشینهای اسکایلیک بین ۶ تا ۱۰ درصد گرانقیمتتر از ماشینهایی خواهند بود که از پردازندههای قدیمیتر استفاده میکنند.
با این بهروزرسانی جدید کاربران سرویس ابری کامپیوتاینجین گوگل از هماکنون میتوانند در هنگام ساخت ماشینهای سفارشی مخصوص به خود تا ۴۵۵ گیگابایت حافظهی پردازشی برای هر ماشین مجازی خود در نظر بگیرند. پیش از این کاربران باید نسبت خاصی را بین میزان حافظهی پردازشی و پردازندههای مجازی رعایت میکردند.