با توجه به این که این روزها، میزان حافظه ارائه شده در گوشی های هوشمند روز به روز بیشتر شده، کمتر پیش می آید کسی بخواهد به گوشی خودش حافظه ای اضافه کند. حتی خیلی از افراد تا سال ها از اسلات های حافظه های برای ارتقای فضای ذخیره سازی استفاده نمی کنند. اما برخی از افراد به هر دلیلی شاید نیاز به فضای بیشتری داشته باشند.
راه حل اینجا وجود دارد و بسیار ساده است. این راه حل اتصال فلش یو اس بی، به گوشی اندرویدی است. خوشبختانه اندروید از چنین حافظه ای پشتیبانی می کند و آن را به عنوان یک درایو اضافی می شناسد.
بعضی از اوقات من نیازی به حافظه اضافی ندارم اما اطلاعاتی که دارم روی فلش مموری ذخیره شده و لازم است که بخاطر استفاده از آن، فلش را به موبایل نصب و وصل کنم. پس این هم دلیل دیگری است برای استفاده از فلش با اندروید.
برای انجام این اتصال کار به دو چیز ربط دارد. اینکه گوشی شما از کدام یک از USB-C یا Micro USB پشتیبانی می کند
اگر گوشی شما از USB-C پشتیبانی می کند
اگر شما دارای یک گوشی مدرن هستید دو حالت برای تان رخ می دهد. معمولا گوشی های مدرنی که از USB-C بهره مند هستند اجازه می دهند از فلش هایی که دقیقا از USB-C پشتیبانی می کنند را بپذیرند. هنگام خرید فلش مموری در چنین حالاتی، حتما از نوع USB-C بودن آن مطمئن شوید.
وقتی از چنین فلشی استفاده کنید می توانید بارها و بارها و هر وقت که لازم باشد، این فلش را به گوشی اضافه کنید و آن را قطع کنید. درست مثل حالتی که فلش را به لپ تاپ خود می زنید، در این جا هم همین کار را دقیقا انجام می دهید.
به عنوان یک جمله و ختم کلام! کافی است که فلش را به گوشی بزنی و شروع کنی و کارت را انجام دهی.
اگر فلش شما از USB Type-A پشتیبانی می کند
خب اگر فلش شما از نوع USB Type-A است که تقریبا نوع سنتی فلش هاست، برای انجام اتصال نیاز به کانکتور دارید.
در این حالت باید فلش را به آداپتور وصل کنید و آن را به گوشی متصل کنید تا فلش هم متصل شود.
اگر گوشی شما از Micro-USB پشتیبانی می کند
مانند USB-C، اگر شما در بازار در حال جستجو برای یک محصول جدید هستید، می توانید یک فلش درایو Micro USB استفاده کنید، هر چند که تقریبا معمول نیست. در واقع، اگر شما چنین گزینه های محدودی را دارید، ما فکر می کنیم که بهتر است فقط یک درایو سنتی USB-A و یک آداپتور داشته باشید.
در چنین حالتی باید برای آداپتور به دنبال کابل USB OTG باشید. دقت کنید که برخی از گوشی های هوشمند از این قابلیت پشتیبانی می کنند و برخی هم نه.
باید حتما به جزییات ویژگی های گوشی هوشمند خود مراجعه کنید تا ببینید که آیا از کابل USB OTG پشتیبانی می کند یا نه.
در این صورت یک کابل USB OTG خریداری کنید و آن را به گوشی وصل کنید و بعد فلش را به کانکتور کابل وصل کنید.
تا اینجا درگیر این بودیم که فلش را به گوشی وصل کنیم. حالا که فلش را به گوشی وصل کردیم، به محض شناسایی فلش توسط اندروید یک نوتیفی روی گوشی ظاهر می شود بدین معنی که گوشی شما به فلش متصل شد.
اگر فلش به درستی فرمت نشده باشد به شما در این باره هشداری داده می شود تا در مورد این قضیه بدانید. خب اگر کمی مراقب باشید با یک تپ کردن می توانید این اعلان را نادیده بگیرید و به سمت صفحه نمایشگر بروید.
دقت کنید که اگر بخواهید فلش را فرمت کنید، تمامی دیتاهای روی فلش از بین خواهند رفت. پس بهترین کار این است که فلش را از گوشی جدا کنید، و اطلاعات آن را روی لپ تاپ بریزید و به کمک خود لپ تاپ فلش را فرمت کنید و دوباره اطلاعات را به آن منتقل کنید و بعد از آن استفاده کنید و به اندروید وصل کنید.
به منظور فرمت کردن فلش با لپ تاپ، کافی است روی آن راست کلیک کنید و گزینه format را انتخاب کنید.
خب اگر فلش شما به طور کلی فرمت شده باشد، کافی است که روی نوتیفی اتصال فلش تپ کنید تا file explorer شما را به سمت محتویات فلش هدایت کند.
اگر روش اتصال یو اس بی به گوشی ایفون را مطالعه کرده باشید متوجه می شوید که چقدر این روش برای شما اندرویدی ها ساده تر و کاربردی تر است. به طور کلی، هر برنامه مدیریت فایلی که باز کنید، می توانید در آن، فلش خود را به عنوان یک حافظه خارجی و درایو مشاهده کنید و با ضربه زدن روی آن، اطلاعات آن ا مدیریت کنید.
می توانید عکس ها و فیلم ها و موسیقی ها و تمامی محتویات خود را کپی، کات و منتقل کنید.
من از این روش برای مشاهده فیلم و البته خواندن کتاب های پی دی افی استفاده می کنم که روی فلش مموری ام ذخیره کرده ام.