بسياري
از مقالات و مقايسه‌ها در مجلات و سايت‌هاي وب به بررسي محصولات صدرنشين
خانواده‌هاي مختلف محصولات و قطعات كامپيوتري مي‌پردازند. با اين‌حال، بخش
اعظم كاربران ما از محصولاتي استفاده مي‌كنند كه به هيچوجه در اين رده‌بندي
قرار نمي‌گيرند. پردازنده‌هاي كامپيوتري يكي از مهم‌ترين محصولات در اين
حوزه هستند. در واقع اگر به بازارهاي كامپيوتري سري بزنيد به آساني خواهيد
ديد كه پردازنده‌هاي كامپيوتري با دامنه گسترده‌اي از قيمت‌ها ارايه
مي‌شوند كه از چند ده هزار تومان تا نزديك به يك ميليون تومان را در بر
مي‌گيرند. هر چه به سطوح پايين‌تر اين دامنه نزديك‌تر مي‌شويم، تنوع و
تعداد مدل‌ها به‌طور قابل ملاحظه‌اي افزايش مي‌يابد. اين تنوع تا حدي است
كه حتي كاربران باتجربه نيز براي به ياد سپردن مشخصات تمام آن‌ها با مشكل
مواجه مي‌شوند. هر دو شركت اينتل و AMD در حال حاضر محصولات متنوعي را براي
پلتفرم‌هاي مختلف ارايه مي‌كنند كه به يك، دو، سه، چهار و حتي شش هسته
مجهز هستند، در فركانس‌هايي مابين 2 تا 3,6 گيگاهرتز كار مي‌كنند و به 1 تا
12 مگابايت حافظه كاشه مجهز هستند.
نكته
قابل توجه اين است كه بازار پردازنده‌ها در سال 2011 دستخوش تحولات جدي
خواهد شد. حداقل دو نوع از پلتفرم‌هاي فعلي يعني LGA 775 و LGA 1156 در طول
چند ماه آينده منسوخ خواهند شد و دو پلتفرم باقي‌مانده نيز تا پايان سال
آينده ميلادي به انتهاي دوران فعاليت خود مي‌رسند. با اين‌حال، هر چند كه
اين روزها محصولات جديد به سرعت وارد بازار ايران مي‌شوند اما طول عمر
پلتفرم‌هاي مختلف در اينجا تفاوت زيادي با بازار جهاني دارد.ما
در اين مقاله به بررسي پردازنده‌هاي ارزان‌قيمتي خواهيم پرداخت كه قيمت
رسمي آن‌ها پايين‌تر از 100 دلار است. امروزه 14 پردازنده مختلف در اين
رده‌بندي قرار مي‌گيرند كه در اين مقاله به مقايسه عملكرد آن‌ها
مي‌پردازيم.
پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت AMD
شركت
AMD در طول يك سال و نيم گذشته توانست كل پلتفرم خود را نوسازي كند و به
همين دليل تمام پردازنده‌هاي موجود اين شركت كه حتي ارزان‌ترين مدل‌ها را
نيز در بر مي‌گيرند مبتني بر هسته‌هاي 45 نانومتري بوده و براي پلتفرم سوكت
AM3 با قابليت پشتيباني از DDR3 SDRAM طراحي شده‌اند. با اين‌حال،
پردازنده‌هاي مذكور فعلا به سازگاري خود با پلتفرم قديمي‌تر سوكت AM2+
ادامه مي‌دهند كه باعث مي‌شود يك گزينه عالي براي ارتقا سيستم‌هاي
كامپيوتري موجود به شمار آيند.
حتي
با وجود آن‌كه مدتي است هيچ بهبود معماري قابل توجهي را از سوي AMD مشاهده
نكرده‌ايم (و همين واقعيت باعث مي‌شود كه اين شركت قادر نباشد در حوزه‌هاي
قيمتي بالاتر با اينتل به رقابت بپردازد)، اما وضعيت مذكور هيچ تاثير
واقعي را در وضعيت بازار پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت ايجاد نمي‌كند. در واقع
AMD به بهترين شكل ممكن از اين شرايط بهره‌گيري كرده و تنوع گسترده‌اي از
محصولات ارزان‌قيمت را به بازار ارايه مي‌كند. چهار خانواده مختلف از
پردازنده‌ها در ميان اين محصولات به چشم مي‌خورند كه عبارتند از:
1 - Sempron: دو نكته باعث مي‌شوند كه اين خانواده از پردازنده‌هاي AMD بسيار چشمگير و قابل توجه باشند. از يك سو، خانواده Sempron
تنها پردازنده‌هاي دسك‌تاپ تك هسته‌اي موجود به شمار مي‌آيند. از سوي
ديگر، اعضاي اين خانواده ارزان‌ترين پردازنده‌ها در فهرست محصولات هر دو
شركت AMD و اينتل هستند. اعضاي فعلي اين خانواده با فركانس‌هايي تا سطح 2,8
گيگاهرتز كار مي‌كنند و به يك مگابايت حافظه كاشه مجهز هستند كه براي
كاربردهاي دفتري معمولي و انجام امور اينترنتي كاملا كافي است.
2
- Athlon II X2: پردازنده‌هاي دو هسته‌اي Athlon II X2، محبوب‌ترين
پردازنده‌ها براي سيستم‌هاي ارزان‌قيمت مبتني بر سوكت AM3 به شمار مي‌آيند.
فركانس كلاك اين پردازنده‌ها كه با قيمت‌هاي بسيار مناسبي در بازار قابل
دسترسي هستند، به 3,2 گيگاهرتز مي‌رسد. از ساير جنبه‌ها، شما مي‌توانيد يك
پردازنده Athlon II X2 را به‌عنوان دو تراشه Sempron در داخل يك بسته‌بندي
واحد در نظر بگيريد. در واقع هر يك از هسته‌هاي اين پردازنده‌هاي دو
هسته‌اي به 1 مگابايت كاشه L2 مجهز است. البته اين پردازنده‌ها داراي
ويژگي‌هاي نسبتا محدودي هستند، اما با قيمت‌هايي در سطح پردازنده‌هاي
Sempron ارايه مي‌شوند.
3 - Athlon II X3: AMD پردازنده‌هاي منحصربه‌فرد سه هسته‌اي
Athlon
II X3 خود را به‌عنوان راه‌حلي براي بهره‌گيري از تراشه‌هاي معيوبي كه يكي
از هسته‌هاي آن‌ها قابل استفاده نبوده و نمي‌توانند نقش يك پردازنده چهار
هسته‌اي را بر عهده بگيرند، در نظر گرفته است. بنابراين، اين پردازنده‌ها
داراي يك خصوصيت جالب توجه هستند: از يك سو با قيمت بسيار مناسبي عرضه
مي‌شوند و از سوي ديگر، اين هسته سوم در برنامه‌هايي كه قابليت موازي‌سازي
خوبي داشته باشند بسيار مفيد خواهد بود. با در نظر گرفتن اين واقعيت كه
فركانس كاري پردازنده‌هاي Athlon II X3 چندان پايين‌تر از همكاران دو
هسته‌اي آن‌ها نيست (تا سطح 3,2 گيگاهرتز)، وجود هسته سوم در آن‌ها بيشتر
اهميت پيدا مي‌كند. با اين‌حال، پردازنده‌هاي اين خانواده از حافظه كاشه
كوچك‌تر يعني تنها 512 كيلوبايت كاشه L2 براي هر هسته استفاده مي‌كنند.
4
- Phenom II X2: شركت AMD اين خانواده از محصولات خود را به‌عنوان
پردازنده‌هاي دو هسته‌اي مناسب مشتاقان سخت‌افزاري با امكانات مالي محدود
معرفي مي‌كند. به‌عبارت ديگر، اين پردازنده‌ها امكان تغيير ضريب فركانس
كلاك خود را در اختيار كاربر قرار مي‌دهند و در نتيجه به آساني قابل
اوركلاك هستند. به‌علاوه، Phenom II X2 داراي 6 مگابايت حافظه كاشه L3
مشترك مابين هسته‌هاي خود است. در مورد سرعت كلاك، اين پردازنده‌ها با
فركانس‌هايي تا سطح 3,3 گيگاهرتز كار مي‌كنند اما نسخه 3,3 گيگاهرتزي در
دامنه قيمتي بالاتر از 100 دلار قرار مي‌گيرد.
حالا
كه درباره پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت شركت AMD صحبت كرديم، اجازه بدهيد به
چند نكته جالب در مورد آن‌ها اشاره كنيم. پيش از هر چيز، اين پردازنده‌ها
دقيقا از همان زيرساختار پردازنده‌هاي گران AMD استفاده مي‌كنند. اين موضوع
به معني آن است كه يك پردازنده دو هسته‌اي مبتني بر سوكت AM3 به آساني
مي‌تواند با يك پردازنده چند هسته‌اي
Phenom II گران‌قيمت جايگزين شود. به‌علاوه، AMD تصميم گرفته به
پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت خود اجازه دهد كه تمام ويژگي‌هاي ثانويه خود را
حفظ كنند. براي مثال، حتي پردازنده‌هاي
Sempron نيز از حافظه‌هاي سريع DDR3-1600 و مجازي‌سازي سخت‌افزاري
(Virtualization) پشتيباني مي‌كنند. يك مزيت عالي ديگر براي پردازنده‌هاي
سوكت AM3، اين است كه با چيپ‌ست‌هاي قدرتمند شركت AMD سازگار هستند.
اين
موضوع در عمل به معناي آن است كه مدل‌هاي مختلفي از مادربردها با
گرافيك‌هاي مجتمع سريع در دسترس صاحبان اين نوع پردازنده‌ها قرار دارند و
توسعه گرافيك‌هاي مجتمع نيز حوزه‌اي است كه AMD در آن تخصص بالايي دارد.پردازنده‌هاي
ارزان‌قيمت AMD از يك ويژگي جذاب ديگر نيز برخوردارند، توانايي غيررسمي
آن‌ها براي فعال‌سازي هسته‌هاي اضافي، زيرا اين نسخه‌هاي ارزان‌قيمت بر
اساس dieهاي نيمه‌هادي با هسته‌هايي بيشتر از تعدادي كه در مشخصات آن‌ها
ذكر شده است، ساخته مي‌شوند.
در
ميان پردازنده‌هايي كه مي‌توانند با يك غافلگيري خوشايند براي شما همراه
باشند، مي‌توان به مدل‌هاي Sempron (با قابليت اضافه شدن يك هسته ثانويه)،
پردازنده‌هاي Athlon II X3 مبتني بر Dieهاي چهار هسته‌اي و Phenom II X2
(كه به شما اجازه مي‌دهد هسته سوم يا حتي چهارم آن را فعال كنيد) اشاره
كرد.
پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت اينتل
استراتژي
اينتل در مورد پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت كاملا با رويكرد AMD تفاوت دارد.
در حالي‌كه AMD تلاش مي‌كند تا پردازنده‌هاي ارزان خود را در يك سكوي متحد
با قابليت پشتيباني هر دو گروه محصولات ارزان‌قيمت و گران‌قيمت ادغام كند،
شركت اينتل از كاربران سيستم‌هاي ارزان‌قيمت براي تخليه محصولات تقريبا
منسوخ شده خود در هر پلتفرم استفاده مي‌كند كه ديگر مورد توجه حوزه
مصرف‌كنندگان عام قرار نمي‌گيرند. اين دقيقا همان وضعيتي است كه
پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت اينتل در حال حاضر با آن مواجه هستند: اكثر آن‌ها
مبتني بر پلتفرم LGA 775 بوده و با استفاده از فناوري 45 نانومتري توليد
شده‌اند. مشكل اصلي اين پلتفرم، جدا بودن پردازنده و كنترلر حافظه است كه
در داخل چيپ‌ست سيستم‌هاي LGA 775 قرار گرفته. چيپ‌ست و پردازنده از طريق
گذرگاه FSB به يكديگر متصل مي‌شوند كه پهناي باند ناكافي آن مي‌تواند
عملكرد زيرسيستم حافظه را به ميزان چشمگيري محدود سازد.
با
اين‌حال، حتي با در نظر گرفتن اين واقعيت كه پلتفرم LGA775 تقريبا اهميت
سابق خود را از دست داده است، اما اينتل همچنان تمايز آشكار محصولات خود را
حفظ مي‌كند تا مطمئن شود كه پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت عمومي به موقع از
بازار كنار گذاشته مي‌شوند. در نتيجه، پردازنده‌هاي
Core 2 در پايين‌ترين سطح قيمت قرار نمي‌گيرند زيرا هنوز گران‌تر از 100
دلار هستند، حتي با وجود آن‌كه سال‌ها از حضورشان در بازار مي‌گذرد.
بنابراين، محصولات ارزان‌قيمت اينتل تنها پردازنده‌هاي سلرون و پنتيوم
مبتني بر پلتفرم LGA775 را در بر مي‌گيرند كه فركانس‌هاي آن‌ها در مدل‌هاي
جديدتر افزايش پيدا مي‌كند. اجازه بدهيد در اين بخش به بررسي هر يك از اين
خانواده‌هاي پردازنده بپردازيم:
1
- Celeron E3000: خانواده سلرون شامل پردازنده‌هاي دو هسته‌اي با
فركانس‌هايي تا سطح 2,7 گيگاهرتز است. اين پردازنده‌ها به يك مگابايت كاشه
L2 اشتراكي مجهز هستند. بايد توجه داشته باشيد كه اعضاي اين خانواده از يك
گذرگاه 200 مگاهرتزي پشتيباني مي‌كنند كه استفاده از حافظه‌هاي سريع‌تر از
DDR2-800 (يا DDR3-800) به همراه آن‌ها را غيرممكن مي‌سازد. با اين‌حال،
قيمت‌هاي بسيار جذاب باعث مي‌شوند كه اين محدوديت چندان قابل توجه نباشد.
در واقع اكثر مدل‌هاي سلرون با قيمتي پايين‌تر از 50 دلار عرضه مي‌شوند.
2
- Pentium E5000/E6000: اين خانواده از پردازنده‌هاي LGA775 را مي‌توان
به‌عنوان يك نسخه ارتقا يافته از پردازنده‌هاي سلرون در نظر گرفت. در
حالي‌كه اين پردازنده‌ها نيز به دو هسته محاسباتي مجهز هستند، اما تمام
مشخصات آن‌ها به سطح قابل قبول‌تري ارتقا پيدا كرده‌اند. فركانس‌هاي كلاك
اين پردازنده‌ها به 3,33 گيگاهرتز مي‌رسد، فركانس گذرگاه آن‌ها به 266
مگاهرتز افزايش يافته و به دو مگابايت كاشه L2 اشتراكي مجهز هستند. اين
تركيب از پارامترها تضمين مي‌كنند كه پنتيوم حداقل يك سطح بالاتر از سلرون
قرار مي‌گيرد و در نتيجه اين خانواده پردازنده به محبوب‌ترين پردازنده
اينتل حتي در وراي حوزه محصولات ارزان‌قيمت تبديل مي‌شود.
در
عين حال بايد بپذيريم كه پلتفرم LGA775 در مقايسه با اردوگاه AMD چندان
جذاب به نظر نمي‌رسد. هيچ پردازنده جديدي در اين خانواده عرضه نخواهد شد و
حتي مي‌توان آن را به‌عنوان يك محصول در شرف انقراض كامل، به شمار آورد.
پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت پنتيوم تا سه ماهه دوم سال 2011 با ريزمعماري جديد
Sandy Bridge جايگزين خواهد شد. پردازنده‌هاي سلرون LGA775 نيز تا سه ماهه
سوم سال آينده به همين سرنوشت دچار خواهند شد. بنابراين هرگونه ارتقاي
بعدي از پلتفرم LGA775 تنها از طريق جايگزين كردن پردازنده‌هاي سلرون يا
پنتيوم با اعضاي خانواده Core 2 امكان‌پذير خواهد بود زيرا نسخه‌هاي مختلف
Core 2 به احتمال زياد حداقل تا پايان سال 2011 به كار خود ادامه خواهند
داد. با اين‌حال، بايد به اين نكته مهم توجه داشته باشيد كه پردازنده‌هاي
عمومي LGA775 در زمينه نسبت قيمت به عملكرد قادر نيستند در مقابل محصولات
جديد نسل‌هاي جوان‌تر رقابت كنند.
در
مورد مزاياي سلكوي LGA775، مي‌توانيم به هزينه پايين، تنوع و دسترس‌پذيري
گسترده مادربردها اشاره كنيم كه حتي مدل‌هايي با ويژگي‌ها و عملكردهاي
منحصربه‌فرد را در بر مي‌گيرند. به‌علاوه، گذشته از دامنه گسترده محصولات
موجود، چند گزينه بسيار جذاب نيز در بازار به چشم مي‌خورند. براي مثال،
LGA775 به ساده‌ترين و منطقي‌ترين گزينه براي سيستم‌هاي mini-ITX تبديل شده است.
بايد
توجه داشته باشيد يك نوع ديگر از پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت اينتل نيز در
بازار وجود دارد كه جايگاه مناسبي را به خود اختصاص داده. ما درباره پنتيوم
F6950 صحبت مي‌كنيم كه براي سيستم‌هاي LGA1156 طراحي شده است.پنتيوم
F6950 يك معادل براي پردازنده‌هاي Core i5/i3 دو هسته‌اي با عملكرد
فوق‌العاده محدود به شمار مي‌آيد. در نتيجه، اين پردازنده مبتني بر هسته 32
نانومتري بوده و داراي يك die نيمه‌هادي ثانويه در داخل بسته‌بندي
پردازنده خود است. اين die يك هسته گرافيكي است كه مي‌تواند در مادربردهاي
مبتني بر چيپ‌ست H55/H57 اينتل مورد استفاده قرار گيرد. پنتيوم F6950 هيچيك
از فناوري‌هاي امروزي كه براي بهبود عملكرد مورد استفاده قرار مي‌گيرند
(مانند Hyper-Threading يا Turbo Boost) را پشتيباني نمي‌كند و داراي يك
كاشه L3 كوچك‌تر 3 مگابايتي است. پنتيوم G6950 با فركانس كلاك 2,8 گيگاهرتز
كار مي‌كند و حداكثر فركانس كلاك پشتيباني شده توسط آن براي حافظه DDR3 به
1067 مگاهرتز مي‌رسد.
به‌عبارت
ديگر، جذابيت پنتيوم G6950 از نظر مشخصات رسمي درست به اندازه همكاران
LGA775 آن است، به‌خصوص به اين دليل كه تقريبا با قيمت 90 دلار عرضه
مي‌شود. از سوي ديگر، اين تنها پردازنده ارزان‌قيمت LGA1156 داراي يك مزيت
بي چون و چرا است: سازگاري با پلتفرمي كه مي‌تواند پردازنده‌هاي جديد با
عملكرد بالا را نيز بپذيرد. با اين‌حال، برتري مذكور وجه ديگري نيز دارد.
در واقع مادربردهاي LGA1156 به‌طور قابل ملاحظه‌اي گران‌تر از مادربردهاي
مبتني بر سوكت AM3 يا LGA775 هستند.(جدول 2)
بستر و روش آزمايش
آزمايش
هم‌زمان تعداد زيادي از پردازنده‌ها، كار نسبتا پيچيده‌اي است كه نه تنها
به زمان و تلاش زيادي نياز دارد، بلكه مستلزم دسترسي به تعداد زيادي از
مدل‌هاي پردازنده نيز خواهد بود. به همين دليل، اكثر بانك‌هاي اطلاعاتي
آنلاين در دوره‌هاي زماني طولاني به‌روزرساني مي‌شوند كه اختلاف زيادي در
پيكربندي بستر آزمايش، نسخه‌هاي درايورها و برنامه‌ها را به همراه خواهد
داشت يا اين‌كه نتايج به دست آمده روي بعضي از پلتفرم‌هاي قديمي اساسا
به‌روزرساني نمي‌شوند. ما تلاش كرده‌ايم از اين مشكلات اجتناب كرده و تمام
آزمايش‌هاي خود را به‌طور هم‌زمان و به‌روز براي تمام پردازنده‌هاي مورد
بحث انجام دهيم. ما از آخرين قطعات سخت‌افزاري با جديدترين نسخه‌هاي بايوس و
درايور استفاده كرده‌ايم. در عين حال، تمام به‌روزرساني‌هاي قابل دسترسي
براي سيستم عامل نيز روي آن اعمال شده‌اند.
از
آنجايي كه ما به دنبال تعيين عملكرد پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت مورد بحث اين
مقاله يعني مدل‌هاي ارزان‌قيمت موجود در بازار هستيم، تمام قطعات
سخت‌افزاري ديگري كه در پيكربندي بستر آزمايش مورد استفاده قرار گرفته‌اند
از توانايي قابل قبولي برخوردارند تا در مورد آن‌ها با گلوگاه خاصي مواجه
نشويم. در واقع به سختي مي‌توان اين قطعات را در گروه محصولات ارزان‌قيمت
بازار به شمار آورد. اين وضعيت در عملكرد پردازنده‌هاي ما تاثيري نخواهد
داشت زيرا تمام آزمايش‌هاي مقايسه‌اي ما شرايطي را تقليد مي‌كنند كه در
آن‌ها تنها خود پردازنده به گلوگاه سيستم تبديل مي‌شود. غير از اين شرايط،
انجام آزمايش‌ها اساسا هيچ مفهومي نخواهد داشت.
پيكربندي سخت‌افزاري و نرم‌افزاري مورد استفاده ما براي انجام آزمايش‌هاي اين مقاله عبارت است از:
1 – پردازنده‌ها:
- AMD Sempron 145 (Sargas، يك هسته، 2,8 گيگاهرتز، 1 مگابايت كاشه L2)
- AMD Athlon II X2 220 (Roger، دو هسته، 2,8 گيگاهرتز، 1 مگابايت كاشه L2)
- AMD Athlon II X2 255 (Roger، دو هسته، 3,1 گيگاهرتز، 2 مگابايت كاشه L2)
- AMD Athlon II X2 260 (Roger، دو هسته، 3,2 گيگاهرتز، 2 مگابايت كاشه L2)
- AMD Athlon II X3 445 (Rana، سه هسته، 3,1 گيگاهرتز، 1,5 مگابايت كاشه L2)
- AMD Athlon II X3 450 (Rana، سه هسته، 3,2 گيگاهرتز، 1,5 مگابايت كاشه L2)
- AMD Phenom II X2 555 (Callisto، دو هسته، 3,2 گيگاهرتز، 6 مگابايت كاشه L3)
- Intel Celeron E3400 (Wolfdale، دو هسته، 2,6 گيگاهرتز، FSB 200 مگاهرتزي، 1 مگابايت كاشه L2)
- Intel Celeron E3500 (Wolfdale، دو هسته، 2,7 گيگاهرتز، FSB 200 مگاهرتزي، 1 مگابايت كاشه L2)
- Intel Pentium E5700 (Wolfdale، دو هسته، 3,0 گيگاهرتز، FSB 200 مگاهرتزي، 2 مگابايت كاشه L2)
- Intel Pentium E6500 (Wolfdale، دو هسته، 2,93 گيگاهرتز، FSB 266 مگاهرتزي، 2 مگابايت كاشه L2)
- Intel Pentium E6700 (Wolfdale، دو هسته، 3,2 گيگاهرتز، FSB 266 مگاهرتزي، 2 مگابايت كاشه L2)
- Intel Pentium E6800 (Wolfdale، دو هسته، 3,33 گيگاهرتز، FSB 266 مگاهرتزي، 2 مگابايت كاشه L2)
- Intel Pentium G6950 (Clarkdale، دو هسته، 2,8 گيگاهرتز، 3 مگابايت كاشه L3)
2 – مادربردها:
- ASUS Crosshair IV Formula: سوكت AM3، چيپ‌ست AMD 890FX + SB850، DDR3
- ASUS P5Q3: سوكت LGA775، چيپ‌ست Intel P45 Express، DDR3
- ASUS P7P55D Premium: سوكت LGA1156، چيپ‌ست Intel P55 Express، DDR3
3 – حافظه:
چهار گيگابايت DDR3 SDRAM (2 ماژولKingston KHX1600C8D3K2/4GX)
4– زمانبندي حافظه:
- DDR3-800 5-5-5-15 با پردازنده‌هاي Celeron E3000 و Pentium E5000
- DDR3-1067 7-7-7-21 با پردازنده‌هاي Pentium E6000 و Pentium G6950
- DDR3-1333 9-9-9-27 با تمام پردازنده‌هاي AMD
5– كارت گرافيكي:
ATI Radeon HD 5870
6– هارد ديسك:
درايو SSD 128 گيگابايتي (Kingston SNVP325-S2/128GB)
7- منبع تغذيه:
Tagan TG880-U33II 880 واتي
8 – سيستم عامل:
Microsoft Windows 7 Ultimate x64
نتايج آزمايش‌ها
عملكرد كلي
براي ارزيابي عملكرد پردازنده‌ها در برنامه‌هاي عمومي، ما از آزمايش
SYSmark 2007 استفاده كرديم كه مدل‌هاي استفاده در نرم‌افزارهاي كاربردي
مشهور دفتري و ايجاد يا پردازش محتواي ديجيتال را تقليد مي‌كند. ايده اصلي
در اين مقايسه بسيار ساده است: ايجاد يك امتياز واحد كه عملكرد متوسط سيستم
را مشخص مي‌كند.
همان‌طور
كه در شكل 1 مي‌بينيد، نتايج به‌دست آمده در اين آزمايش به‌خوبي با قيمت
پردازنده‌ها مطابقت دارند. به‌عبارت ساده تر، پردازنده‌هاي گران‌تر عملكرد
بهتري را به نمايش مي‌گذارند. تنها يك استثنا در اين بين به چشم مي‌خورد،
پردازنده‌هاي سه هسته‌اي Athlon II X3 كمي عقب‌تر از محصولات دو هسته‌اي
ارزان‌تر قرار گرفته‌اند. دليل وضعيت مذكور آن است كه اكثر نرم‌افزارهاي
كاربردي مورد استفاده در آزمايش SYSmark 2007 براي ريزمعماري‌هاي يك و دو
هسته‌اي بهينه‌سازي شده‌اند. در واقع اين بيشتر يكي از ويژگي‌هاي معمول
اكثر برنامه‌هاي دفتري امروزي است تا يك خصوصيت آزمايش مقايسه‌اي مذكور.
شكل 1
عملكرد بازي‌ها
همان‌طور
كه مي‌دانيد، اين زيرسيستم گرافيكي است كه عملكرد يك پلتفرم در اكثر
بازي‌هاي امروزي را تعيين مي‌كند. بنابراين وقتي در حال آماده‌سازي يك
سيستم مخصوص بازي هستيد، بايد پيش از هر چيز يك شتاب‌دهنده گرافيكي مناسب
را انتخاب كنيد. با اين‌حال، پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت نيز مي‌توانند به يك
گلوگاه براي پلتفرم اجراي بازي تبديل شوند. شما مي‌توانيد اين وضعيت را
به‌وضوح در نتايج آزمايش‌هايي كه با يك كارت گرافيكي قدرتمند انجام
داده‌ايم، مشاهده كنيد.
پردازنده‌هاي
AMD با كنترلر حافظه DDR2/DDR3 مجتمع خود در بازي‌هايي كه علاوه بر قدرت
محاسباتي پردازنده به عملكرد زيرسيستم حافظه نيز حساس هستند، عملكرد بسيار
خوبي را به نمايش مي‌گذارند. با قضاوت بر اساس نتايج به‌دست آمده،
مي‌توانيم به اين نتيجه‌گيري قطعي برسيم كه پلتفرم سوكت AM3 گزينه خوبي
براي يك سيستم بازي ارزان‌قيمت به شمار مي‌آيد. خريد يك پردازنده سه
هسته‌اي Athlon II X3 مي‌تواند يك انتخاب خوب براي اين منظور باشد.
همان‌طور كه مي‌بينيد، هسته سوم اين پردازنده‌ها بهبود عملكرد قابل توجهي
را براي بازي‌هاي امروزي فراهم مي‌كند.
شكل 2
شكل 3
بايگاني و رمزنگاري
براي
آزمايش عملكرد پردازنده‌ها در طول بايگاني داده‌ها، ما از ابزار آرشيوسازي
WinRAR استفاده كرده‌ايم. با استفاده از بالاترين نسبت فشرده‌سازي، ما يك
فولدر محتوي فايل‌هاي متعدد با اندازه كلي 560 مگابايت را آرشيو خواهيم
كرد.
عوامل
زيادي بر عملكرد WinRAR تاثير مي‌گذارند كه در ميان آن‌ها مي‌توان به
فركانس كلاك، تعداد هسته‌ها و اندازه حافظه كاشه اشاره‌كرد. به همين دليل،
پردازنده‌هاي سه هسته‌اي و Phenom II X2 (تنها پردازنده در مقاله ما كه به
يك كاشه L3 بزرگ مجهز است) در اين آزمايش پيشتاز هستند.عملكرد
پردازنده‌ها در طول فرآيند رمزنگاري (Encryption) با استفاده از يك آزمايش
مقايسه‌اي توكار در يوتيليتي رمزنگاري مشهور TruCrypt اندازه‌گيري مي‌شود.
بايد توجه داشته باشيد كه اين ابزار نه تنها به‌طور كارامدي از تمام
هسته‌هاي پردازنده استفاده مي‌كند، بلكه قادر است از دستورالعمل‌هاي
اختصاصي AES نيز پشتيباني كند.
شكل 4
شكل 5
رمزنگاري
كاري است كه مي‌تواند به‌آساني موازي‌سازي شود و به همين دليل كاملا منطقي
به نظر مي‌رسد كه پردازنده‌هاي سه هسته‌اي با فركانس كلاك نسبتا بالا
برنده اين رقابت باشند. همان‌طور كه نتايج به‌دست آمده نشان مي‌دهند،
پردازنده‌هاي دو هسته‌اي Athlon II X2 و Phenom II X2 كمي سريع‌تر از رقباي
خود از خانواده‌هاي سلرون و پنتيوم هستند.
ويرايش تصوير
ما
عملكرد پردازنده‌هاي مورد بحث در نرم‌افزار Adobe Photoshop را با استفاده
از آزمايش Retouch Artists Photoshop Speed Test اندازه‌گيري كرده‌ايم.
اين آزمايش شامل ويرايش عادي چهار تصوير 10 مگاپيكسلي از يك دوربين ديجيتال
است.پردازنده‌هاي
اينتل در فوتوشاپ عملكرد سريع‌تري را به نمايش مي‌گذارند. مزيت اين
پردازنده‌ها نسبت به رقبايشان به حدي چشمگير است كه يك سلرون 50 دلاري حتي
از يك Phenom II X2 با قيمتي بيش از 90 دلار نيز سريع‌تر عمل مي‌كند.
شكل 6
شكل 7
تبديلات صوتي و ويديويي
ما براي آزمايش سرعت تبديل فرمت‌هاي صوتي از يوتيليتي Apple
iTunes استفاده كرده‌ايم. اين ابزار، محتويات يك CD را به فرمت AAC تبديل
مي‌كند. توجه داشته باشيد كه اين يوتيليتي تنها قادر به استفاده از يك جفت
هسته پردازنده خواهد بود.Apple
iTunes نرم‌افزار ديگري است كه نتايج به‌دست آمده در آن به نفع معماري‌هاي
اينتل هستند. در اينجا تمام پردازنده‌هاي پنتيوم توانسته‌اند هر يك از
پردازنده‌هاي Athlon II X2 يا Phenom II X2 را پشت سر بگذارند. با اين‌حال،
پردازنده‌هاي ضعيف‌تر سلرون به‌خاطر كاشه L2 بيش از حد كوچك خود
نمي‌توانند موفقيت برادران بزرگ‌تر خود را تكرار كنند.
براي
اندازه‌گيري سرعت شركت‌كنندگان اين آزمايش در تبديل يك كليپ ويديويي به
فرمت H.264، ما از آزمايش مقايسه‌اي x264 HD استفاده كرديم. اين آزمايش با
يك ويديوي MPEG-2 اوليه كه در تفكيك‌پذيري 720p با نرخ بيت 4 مگابيت بر
ثانيه ضبط شده است، كار مي‌كند. بايد توجه داشته باشيد كه نتايج اين آزمايش
از ارزش عملي فوق‌العاده‌اي برخوردارند زيرا x264 codec بخشي از چندين
يوتيليتي تبديل فرمت مشهور مانند HandBrake، MeGUI و VirtualDub است.
شكل 8
شكل 9
همانند
هر برنامه ديگري كه براي معماري‌هاي چند هسته‌اي بهينه‌سازي شده،
پردازنده‌هاي Athlon II X3 بهترين نتايج را در بين پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت
به نمايش مي‌گذارند. تمام شركت‌كنندگان ديگر بر حسب قيمت خود قرار
گرفته‌اند. تنها يك استثنا در اين ميان به چشم مي‌خورد، پنتيوم G6950 براي
پلتفرم LGA1156 از پردازنده‌هاي برتر پنتيوم مخصوص پلتفرم LGA775 كه بسيار
ارزان‌تر از آن هستند، عقب مانده است.
شكل 10
شكل 11
عملكرد
پردازنده‌ها در برنامه Adobe Premiere Pro بر اساس زمان مورد نياز براي
رندر يك پروژه Blu-ray با ويديوي HDV 1080p25 به فرمت H.264 و اعمال
افكت‌هاي مختلف روي آن، اندازه‌گيري مي‌شود. شكل 12نتايج به‌دست آمده در طول كدگذاري ويديو در Adobe
Media Encoder با وضعيتي كه در آزمايش‌هاي X.264 ديده بوديم، تفاوت چنداني
ندارد. با اين‌حال، پردازنده‌هاي AMD در اينجا نتايج بهتري را به نمايش
گذاشته‌اند و پردازنده‌هاي برتر پنتيوم تنها مي‌توانند با Athlon II X2 255
رقابت كنند.
شكل 12
شكل 13
محاسبات رياضي
ما آزمايش استاندارد MathematicaMark7 از مجموعه Wolfram Mathematica را اجرا كرديم تا عملكرد سيستم‌ها را در اين حوزه اندازه‌گيري كنيم. شكل 13
با
يك نگاه به نتايج، بلافاصله متوجه مي‌شويد كه كاشه بزرگ براي كسب
امتيازهاي بالاتر در مجموعه Mathematica از اهميت زيادي برخوردار است.
دقيقا به همين دليل است كه Phenom II X2 در اين آزمايش صدرنشين شده، زيرا
علاوه بر كاشه L2 خود به يك كاشه L3 نيز مجهز است. با اين‌حال، وضعيت در
مورد پردازنده‌هاي Athlon II X2 به همان اندازه خوب نيست و اين
شركت‌كنندگان عقب‌تر از پردازنده‌هاي برتر پنتيوم قرار مي‌گيرند. از سوي
ديگر، پردازنده‌هاي سلرون به‌خاطر كاشه بسيار كوچك‌تر خود به بازندگان
واقعي در برابر ساير شركت‌كنندگان تبديل شده‌اند.
شكل 14
شكل 15
رندر نهايي
ما براي اندازه‌گيري سرعت رندر نهايي در نرم‌افزار Maxon Cinema 4D از آزمايش مقايسه‌اي Cinebench استفاده كرديم. شكل 14
به
نظر مي‌رسد هر چه تعداد هسته‌هاي يك پردازنده بيشتر باشد، سرعت بالاتري را
در اين آزمايش به نمايش مي‌گذارد. ما به‌وضوح مي‌توانيم اين وضعيت را در
كارهاي رندر مشاهده كنيم و به همين دليل برتري پردازنده سه هسته‌اي نسبت به
همكاران دو هسته‌اي آن نبايد شما را غافلگير كند. گذشته از اين، هيچ وضعيت
غيرمنتظره‌اي در اينجا به چشم نمي‌خورد و پردازنده‌ها مطابق با قيمت خود
در نمودار قرار گرفته‌اند.سرعت
رندر در نرم‌افزار Autodesk 3ds max 2011 با هر دو موتور رندر Scanline و
Mental Ray با استفاده از آزمايش SPECapc اندازه‌گيري شده است. شكل 15
شكل 16
شكل 17
همان‌طور
كه در نتايج به‌دست آمده از 3ds max 2011 مشاهده مي‌كنيد، پردازنده‌هاي
مبتني بر ريزمعماري Core عملكرد بهتري را براي رندر نهايي در اين نرم‌افزار
به نمايش مي‌گذارند. با اين‌حال، Athlon II X3 به‌خاطر هسته سوم خود هنوز
توانسته جام قهرماني را از چنگ نسخه برتر پنتيوم در اين آزمايش بربايد.
بايد به اين نكته اشاره كنيم كه اين هسته سوم در تعدادي از آزمايش‌هاي ما
يك پارامتر بسيار مهم و كليدي بود.
مصرف برق
عملكرد
تنها مشخصه عملي نيست كه خريداران پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت به آن توجه
دارند. بسياري از كاربران تنها به‌خاطر صرفه‌جويي در هزينه‌ها به سراغ
محصولات ارزان‌قيمت نمي‌روند، بلكه به مصرف برق پايين‌تر اين نوع
پردازنده‌ها در مقايسه با همكاران گران‌تر آن نيز توجه دارند. همين واقعيت
باعث مي‌شود كه اين نوع پردازنده‌ها به يك گزينه بسيار جذاب براي سيستم‌هاي
چندرسانه‌اي جمع‌وجور مانند HTPCها تبديل شوند كه در غالبا به عملكرد
بالاي پردازنده نياز ندارند. بنابراين ما تصميم گرفتيم يك مقايسه ميزان
مصرف برق را به آزمايش‌هاي عملكردي خود اضافه كنيم.
شما
در اينجا مصرف برق كلي كامپيوتر (بدون در نظر گرفتن مانيتور) را مشاهده
مي‌كنيد كه بعد از منبع تغذيه اندازه‌گيري شده است. در واقع شما در اينجا
مجموع مصرف برق تمام قطعات سيستم را مي‌بينيد. بازدهي منبع تغذيه در اينجا
مورد توجه قرار نگرفته است. پردازنده‌ها با اجراي يوتيليتي 64 بيتي LinX
0.6.4 تحت فشار قرار گرفته‌اند. ما تمام فناوري‌هاي صرفه‌جويي در مصرف برق
مانند C1E، AMD Cool›n›Quiet و Enhanced Intel SpeedStep را براي اندازه‌گيري صحيح برق مصرفي در حالت بيكاري، فعال كرده‌ايم. شكل 16
در
حالت بيكاري، تمام سيستم‌هاي مورد آزمايش تقريبا سطح مشابهي از برق را
مصرف مي‌كنند. البته پلتفرم‌هاي مبتني بر پردازنده‌هاي AMD در اينجا از يك
برتري اندك برخوردارند. شكل 17
با
اين‌حال، به محض آن‌كه پردازنده‌ها تحت فشار كاري محاسباتي قرار مي‌گيرند،
وضعيت به‌طور چشمگيري تغيير مي‌كند. پردازنده‌هاي سلرون و پنتيوم ثابت
كردند كه تحت فشار كاري بازدهي انرژي بالاتري را نسبت به پردازنده‌هاي AMD
با قيمت و عملكرد مشابه خود فراهم مي‌كنند. از سوي ديگر، تفاوت مصرف برق در
اينجا بسيار چشمگير بوده و تقريبا به 20 تا 30 وات مي‌رسد.
بنابراين
مي‌توان نتيجه گرفت كه پردازنده‌هاي اينتل براي سيستم‌هاي كم‌صدا و
جمع‌جوري كه به بازدهي انرژي بالايي نياز دارند، بسيار مناسب‌تر هستند. AMD
تنها مي‌تواند پردازنده‌هاي خاص با بازدهي انرژي بالا (TDP 45 واتي) را
براي اين نوع سيستم‌ها ارايه كند. با اين‌حال، بايد اين نكته مهم را به ياد
داشته باشيد چنين پردازنده‌هايي با سرعت‌هاي كلاك پايين‌تري كار مي‌كنند،
گران‌تر هستند و به راحتي نمي‌توانيد آن‌ها را در فروشگاه‌ها پيدا كنيد.
جمع‌بندي
به‌رغم
اين واقعيت كه پردازنده‌هاي ارزان با برچسب قيمتي مابين 40 تا 100 دلار
مدل‌هاي نسبتا محدودي را در بر مي‌گيرند، اما هر دو شركت اينتل و AMD تنوع
گسترده‌اي از محصولات بسيار متفاوت را در اين كلاس عرضه مي‌كنند. همين
تمايز باعث مي‌شود كه يافتن يك پردازنده مناسب براي نيازهاي هر كاربر
دشوارتر باشد. به‌علاوه، درست همانند سكوهايي كه از عملكرد بالايي
برخوردانرد، شما هميشه بايد نحوه استفاده از سيستم ارزان‌قيمت خود را هنگام
انتخاب يك پردازنده مناسب در نظر بگيريد.
همان‌طور
كه در اين مقاله نشان داديم، پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت اينتل در برنامه‌هاي
دفتري معمول عملكرد نسبتا خوبي را ارايه مي‌كنند، اما تحت فشارهاي كاري
سنگين‌تري مانند تبديلات ويديويي، رمزنگاري داده‌ها و بازي‌هاي سه بعدي
به‌طور چشمگيري از محصولات AMD عقب مي‌مانند. البته اين موضوع به هيچوجه
غافلگير‌كننده نيست زيرا LGA775 يك پلتفرم بسيار قديمي است كه به سختي
مي‌تواند با نيازهاي امروزي انطباق پيدا كند و همين واقعيت به‌طور حتم بر
عملكرد آن تاثير مي‌گذارد. در واقع پردازنده‌هاي LGA775 به هيچوجه
نمي‌توانند در وظايفي كه به عملكرد بالا نياز دارند، امتيازي بالاتر از
پردازنده‌هاي ارزان‌قيمت سوكت AM3 را به‌دست آورند.
با
اين‌حال، پردازنده‌هاي سلرون و پنتيوم از يك برتري مهم ديگر برخوردارند:
اين پردازنده‌ها بازدهي انرژي بسيار بيشتري را در مقايسه با پردازنده‌هاي
Athlon يا Phenom فراهم مي‌كنند. البته اين يك برتري رسمي نيست، اما تقريبا
به همان اندازه اهميت دارد. بنابراين مي‌توانيم پردازنده‌هاي اينتل را با
اطمينان براي سيستم‌هايي توصيه كنيم كه نويز پايين‌تر و اندازه كوچك‌تر در
آن‌ها بيش از سطح عملكرد در نرم‌افزارهاي كاربردي تشنه منابع اهميت دارد.
اين موضوع به‌خصوص زماني چشمگيرتر مي‌شود كه بدانيد توليد‌كنندگان مادربرد
انواع بسيار گوناگوني از محصولات مينياتوري خود را براي پلتفرم LGA775
ارايه مي‌كنند.
در
اينجا بد نيست كمي راجع به پردازنده پنتيوم G6950 صحبت كنيم، زيرا يك
محصول واقعا منحصربه‌فرد به‌شمار مي‌آيد. اين تنها پردازنده LGA1156 است كه
در كلاس ارزان‌قيمت قرار مي‌گيرد. با اين‌حال، رده‌بندي مذكور باعث
نمي‌شود كه G6950 عملكرد نااميد كننده‌اي را به نمايش نگذارد. در واقع
تقريبا تمام اعضاي خانواده پنتيوم LGA775 و رقباي عرضه شده توسط AMD
مي‌توانند اين پردازنده را پشت سر بگذارند. كاملا بديهي است كه اينتل
عملكرد هسته Clarkdale خود در اين پردازنده را به شدت محدود كرده است. اما
پنتيوم G6950 نيز داراي چند مزيت واقعي است. گذشته از وجود يك هسته گرافيكي
مجتمع و نسبتا كارامد، اين پردازنده با مادربردهاي ارايه شده براي
پردازنده‌هاي Core i5/i7 سازگار است. به عبارت ديگر، اين پردازنده مي‌تواند
گزينه خوبي براي آن دسته از كاربران باشد كه در نظر دارند بعدا سيستم‌هاي
خود را ارتقا دهند.
به‌طور
كلي مي‌توان گفت كه بهترين نسبت قيمت به عملكرد در كلاس پردازنده‌هاي
ارزان‌قيمت، به پردازنده‌هاي Athlon II X3 تعلق دارد. اين روزها برنامه‌هاي
Multithreaded ديگر عناوين كميابي به شمار نمي‌آيند و حتي بسياري از
بازي‌هاي امروزي نيز مي‌توانند با موفقيت از بيش از دو هسته پردازنده
بهره‌گيري كنند. بنابراين پردازنده‌هاي Athlon II X3 به بهينه‌ترين گزينه
با برچسب قيمتي ارزان تبديل مي‌شوند زيرا سه هسته محاسباتي را با سرعت‌هاي
كلاك بالايي در اختيار شما قرار مي‌دهند. از سوي ديگر اگر احتمال فعال كردن
هسته چهارم را نيز در نظر بگيريم، كاملا مشخص خواهد بود كه چرا Athlon II
X3 445 و Athlon II X3 450 را به‌عنوان بهترين گزينه‌هاي قطعي در كلاس
پردازنده‌هاي ارزان‌تر از 100 دلار معرفي مي‌كنيم.
اگر به‌دنبال گزينه ارزان‌تري هستيد، مي‌توانيد محصولي مانند
Athlon II X2 220 را انتخاب كنيد. متاسفانه اين پردازنده‌ها تنها از طريق
كانال‌هاي OEM توزيع مي‌شوند و ممكن است براي يافتن آن‌ها در فروشگاه‌هاي
كامپيوتري با مشكل مواجه شويد. اما اگر بتوانيد يكي از اين پردازنده‌ها را
به‌دست آوريد، به سطح عملكرد بالايي با يك قيمت اندك دست يافته‌ايد.
به‌علاوه، اين پردازنده همانند Athlon II X3 با فعال شدن هسته‌هاي غيرفعال
خود مي‌تواند به يك محصول سه و يا حتي چهار هسته‌اي تبديل شود. متاسفانه
هيچ محصول ديگري با چنين جذابيتي در بين نسخه‌هاي رسمي Athlon II X2 وجود
ندارد.
اگر
يكي از هواداران افراطي پردازنده‌هاي اينتل به‌شمار مي‌آيد يا اساسا به
دنبال يك محصول با بازدهي انرژي بالا هستيد، بايد پنتيوم E5700 يا E6700 را
در نظر بگيريد كه بهترين نسبت قيمت به عملكرد را در بين همكاران خود ارايه
مي‌كنند. در عين حال، مصرف برق اين پردازنده‌ها نيز به‌طور چشمگيري
پايين‌تر از رقباي دو يا سه هسته‌اي AMD است.
