کارشناساني معتقدند که فراموشي از معايب حافظه‌ي صد در صدي عصر ديجيتال است. اما حافظه صد درصدي گوگل با حافظه‌ي بشر چه مي‌کند؟
يك محقق آمريکايي مي‌گويد، مغز
ما ياد مي‌گيرد که به خاطر نسپارد و اين که نبايد همه چيز را بدانيم، بلکه
به جاي به خاطر سپردن اطلاعات، مي‌دانيم که کجا مي‌توان آن‌ها را يافت. ذهن
ما اينترنت را به عنوان حافظه‌اي خارجي مي‌شناسد؛ نتيجه‌اي که تفسيرهاي
گوناگوني را به دنبال داشته است.
نيکلاس کار - نويسنده مقالات و
کتابهايي مانند 'آنچه اينترنت به سر مغزهاي ما مي‌آورد - معتقد است که
اکنون با وجود اينترنت و ماشين‌هاي جست‌وجوگر آن‌لاين، ما در حال انتقال
دانسته‌هايمان به شبکه‌ايم؛ يعني در حقيقت در حال انتقال حافظه‌مان به
شبکه، گوگل و ويکي‌پديا براي ما حکم هارد اکسترنال را پيدا کرده‌اند.
اما دسته‌اي ديگر از محققان
معتقدند، انسان هميشه آموخته است که خود را با پيشرفت‌ها و امکانات جديد
تطبيق دهد. انتقال دانسته‌ها به جايي خارج از مغز هميشه صورت گرفته است.
کتاب‌ها و کتابخانه‌ها اولين يادگاري‌هاي اين انتقال‌اند. مگر نه اين که
"نوشتن براي فراموش کردن است."