مشاهده تصاویر بیشتر ...
با رحلت پیامبراکرم (ص) محرومیتی اتفاق افتاد که با رحلت هیچ کدام از ائمه (ع) این اتفاق نیفتاد و آن محرومیت از وحی بود. با رحلت نبی مکرم اسلام نزول قرآن خاتمه یافت. عمده ی بحث ما، پیامبر اکرم (ص) در قرآن است. در قرآن کریم خداوند بارها و بارها پیامبر را صدا زده است؛ اما نه به اسم، بلکه به عناوینی چون «یا أیها الرسول»، «یا أیها النبی» و ... خداوند متعال به قدری پیامبر را دوست دارد که می فرماید: هرچقدرمن را دوست دارید، از این پیامبر من تبعیت کنید. و حتی در قرآن یک سوره به نام حضرت محمد (ص) است. این پیغمبرِ ما حتی یک کلمه هم از روی هوای نفس سخن نمی گوید و خداوند متعال خیلی روی پیامبر اکرم (ص) تأکید دارد. مثلاً می فرماید: «ای مردم صدایتان را ازصدای پیامبر بالاتر نبرید». در این سخنرانی آیه ۴۵ سوره احزاب مورد بحث است.
خداوند متعال می فرماید: ای پیغمبر ما تو را فرستادیم برای پنج چیز: اولین ویژگی تو این است که تو شاهد و گواه بر مردم هستی. هرکسی هرکاری انجام می دهد تو می بینی و در قیامت شهادت می دهی. جابربن عبدالله انصاری می فرماید: خودم از پیامبر شنیدم که فرمود: «من زنده باشم یا مرده باشم فرقی ندارد، اعمال شما را می بینم». ما دو حیات داریم: دنیوی و برزخی. ائمه (ع) و پیامبر (ص) در همه حال ما را می بینند - حتی پس از مرگ. اگر انسان اعتقاد به شهادت و گواهی ائمه و پیامبر داشته باشد، گناه نمی کند.
ویژگی دوم و سوم این است: «و مبشراً و نذیراً». تمام انبیاء هم بشارت و هم انذار می دهند.
ویژگی چهارم این است: «داعیاً الی الله». پیامبر (ص) می خواهد مردم را به سوی خداوند متعال دعوت کند. همه انبیاء و ائمه (ع) آمدند که توحید قوی شود.
ویژگی پنجم این است: «و سراجاً و منیراً». پیامبر ایجاد نورانیت در جامعه می کند.