مشاهده تصاویر بیشتر ...
یکی از شاخه های مهم نهج البلاغه مباحث توحیدی است. در غیر دین اسلام الهیات را به طور کامل نمی بینیم و این امور ریشه ای در کتب دینی قبل از قرآن ندارند. قرآن مردم را به معرفت الهی دعوت می کند و راه هایی را برای آن بیان کرده است.
۱. راه دل
اهل عرفان از این راه عبور می کنند و آن به این گونه است که مایه ی خداشناسی به صورت یک جاذبه در روح انسان قرار گرفته و تزکیه ی نفس انسان را به هدف می رساند. این راه به شرطی درست است که دیگر راه ها از بین برود. یکی از علت های فرستادن پیامبران برای مردم این است که انسان ها را از گنج های درون شان که خود از آنها بی خبرند آگاه کنند.
۲. راه خلقت
مطالعه در خلقت برای رسیدن به خالق یکی دیگر از راه هایی است که می توان در این مسیر به آن اشاره کرد. امام علی (ع) در این بخش خطبه ای دارد که درباره ی ملخ و مورچه و طاووس و خفاش و ... صحبت می کند تا به خداوند و خلقت برسد.
۳. راه یگانگی خدا
راه آگاهی خداوند به همه چیز می تواند انسان را به معرفت الهی برساند. این بخش به نوعی تجزیه ای از ماوراءالطبیعه است.
برخی از امور مطرح شده در نهج البلاغه حتی هزاران سال بعد از آن برای مردم روشن نشد مانند وجود خداوند و حضور خدا به اشیاء. مسئله ی وحدت خدا به طور کلی در قرآن آمده اما امام آن را به خوبی توضیح داده است. موضوع اولیت و آخریت و باطنیت خدا از جمله موضوعات دیگری است که در این کتاب مطرح می شود.