مشاهده تصاویر بیشتر ...
در قرآن مردم چند دسته هستند.
گروهی می ترسند. گروهی به مادیات چسبیده اند(خوراک، پوشاک، مسکن). گروهی به زندگی مادی و دنیا راضی اند. گروهی دیگر اگر کار آسان باشد قبول می کنند و هستند ولی اگر کار سخت شد نیستند. گروهی اسلام را گزینشی قبول دارند. نماز را قبول دارد، خمس نمی دهد.
دین نباید سلیقه ای باشد. آنچه و آنگونه که از ما خواسته اند باید عمل کنیم و این یعنی تعبد.
قرآن می فرماید با کسانی که جامعه به اینها نیاز دارد و آنها هجرت نمی کنند سه برخورد کنید. یک، نه دوستشان داشته باشید، دو، کمکشان نکنید و سه، از آنها کمک نخواهید.
در قرآن چند نوع محاسبه داریم. یک، کج می رود ولی خیال می کند راه را پیدا کرده و هدایت شده است. دو، فکر و کارش غلط دارد ولی فکر می کند درست فکر می کند. سه، دچار وهم شده و فکر می کند کسی است.
عظمت امیر مومنان علی علیه السلام فقط به شمشیر زدنش نیست که آن هم خیلی مهم است بلکه به خاطر تعبد امیرالمومنین است. او خدو انداخت بر روی علی افتخار هر نبی و هر ولی ...
تعبد خیلی مهم است. باید ببینیم اعمال ما برای کیست و چیست؟ اگر برای خدا بود قیمت دارد.
نرخ اعمال هم فرق می کند. بعضی ها رو دو برابر می خرد. بعضی ها را چند برابر می خرد. بعضی ها ده برابر. بعضی ها هفتصد برابر. بعضی نرخ ها خیلی بالاست، می فرماید هیچ کس نمی داند.
سه رقم قبول نیز داریم. قبول طبیعی. قبول خوب. قبول درجه یک.