قال رسول الله (صلّى الله عليه و آله):
«طُوبَى لِمَنْ تَوَاضَعَ لِلَّهِ عَزَّ ذِكْرُهُ وَ زَهِدَ فِيمَا أُحِلَّ لَهُ مِنْ غَيْرِ رَغْبَةٍ عَنْ سُنَّتِي وَ رَفَضَ زَهْرَةَ الدُّنْيَا مِنْ غَيْرِ
تَحَوُّلٍ عَنْ سُنَّتِي وَ اتَّبَعَ الْأَخْيَارَ مِنْ عِتْرَتِي مِنْ بَعْدِي وَ خَالَطَ أَهْلَ الْفِقْهِ وَ الْحِكْمَةِ وَ رَحِمَ أَهْلَ الْمَسْكَنَةِ.»
رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) فرمودند:
«خوشا به حال آن كس كه براى خدا- كه نامش گرامى است- فروتنى نمايد و از آنچه برايش حلال كرده
نيز كناره گيرد بدون اينكه از سنّت من روى گرداند، زرق و برق دنيا را كنار نهد بىآن كه از سنّت من به انحراف گرايد.
و پس از من، از نيكان خانواده ام پيروى نمايد و با اهل علم و حكمت معاشرت كند و به مستمندان مهربانى نمايد.»
[تحف العقول، باب ما روي عن النبي (صلی الله علیه و آله)، موعظة]
