بر
اساس گزارش جديدي كه از سوي گروه مشاوره بوستون منتشر شده، شمار كاربران
اينترنت در بازارهاي نوظهور شامل برزيل، روسيه، چين، هند و اندونزي تا سال
2015 تقريبا دو برابر مي‌شود.
بنا بر ارزيابي‌هاي اين گزارش،
چين، هند، برزيل، روسيه و اندونزي كه از سوي اين گروه، كشورهاي BRICI نام
گرفته‌اند و 45 درصد از جمعيت جهان و 15 درصد از توليد ناخالص داخلي جهاني
را تشكيل مي‌دهند، در عرض پنج سال آينده 1.2 ميليارد كاربر خواهند داشت كه
بيش‌تر از 610 ميليون نفر در سال 2009 خواهد بود.
پيش‌بيني مي‌شود شمار كاربران با
نرخ رشد مرکب سالانه 9 تا 20 درصد، افزايش يابد. كشورهاي در حال توسعه
پيشرفت فن‌آوري مشابه آمريكا را پشت سر نگذاشته‌اند و برخلاف آمريكا و
كشورهاي ديگر كه در آنجا از رايانه‌ها براي اتصال به اينترنت استفاده
مي‌شود، رايانه‌هاي شخصي كم‌تر از دستگاه‌هاي موبايل در اين كشورها
متداولند اما رسيدن ديرهنگام آن‌ها به وب به اين معني است كه آن‌ها
مي‌توانند با ناديده گرفتن دستگاه‌هايي مانند رايانه‌هاي حجيم، مستقيما به
سمت دستگاه‌هاي موبايل بروند.
اما استفاده از فن‌آوري به
اندازه‌اي سريع در حال تحول است كه ممكن است برابري با آن براي شركت‌ها
دشوار باشد. نرخ رشد بالاي پيش‌بيني شده براي دسترسي به اينترنت و محتواي
ديجيتال به اين معني است كه شركت‌هايي كه در اين فضا فعاليت مي‌كنند بايد
براي ورود به اين بازارها برنامه‌ريزي كنند.
با اين همه با وجود رشد سريع
استفاده از اينترنت، هم‌چنان موانع زيادي وجود دارد از جمله اينكه بيش‌تر
مردم به رايانه و اينترنت پرسرعت دسترسي ندارند. ضريب نفوذ رايانه از حدود
32 درصد در برزيل و روسيه تا حدود پنج درصد در هند و اندونزي متفاوت است.
در عوض مردم به دستگاه‌هاي موبايل
و كافي‌نت‌ها متكي هستند. در چين كه ضريب نفوذ پهناي باند 28 درصد است،
رشد چنين كافي نت‌هايي با اين حقيقت كه پهناي باند ارزان‌تر از دايل‌آپ
است، صورت گرفته است.
نرخ سواد پايين در هند به عنوان
يك كشور در حال توسعه استفاده از اينترنت را دشوار كرده است اما سخت‌افزار
مانند دستگاه‌هاي مبتني بر صوت يا دستگاه‌هاي ديگري كه استفاده از آن‌ها
حسي‌تر است، ممكن است اين مشكل را تا اندازه‌اي برطرف كند.
معدودي گرايش‌هاي ديگر در كشورهاي
مورد بررسي وجود دارد: پيام فوري در اين كشور همانند موسيقي و بازي‌هاي
آنلاين بسيار محبوب‌تر از جهان توسعه يافته است و مردم اين كشورها به‌ويژه
هند و اندونزي تمايلي به پرداخت پول براي محتواي آنلاين ندارند.
اما تصور اينكه استفاده از
فن‌آوري در تمامي بازارهاي در حال توسعه يكي است، اشتباه خواهد بود زيرا هر
كشوري خصوصيات خاص خود را دارد. به عنوان مثال هندي‌ها به سايت‌هاي
كاريابي علاقه‌مندند، در حاليكه شبكه اجتماعي در اندونزي و برزيل محبوب‌تر
است و هند و برزيل و اندونزي به سايت‌هاي چند مليتي علاقه‌مند هستند و مردم
در روسيه و چين شايد به دليل درصد پايين افرادي كه به زبان انگليسي آشنايي
دارند، به سايت‌هاي بومي مراجعه مي‌كنند.