قال رسول الله (صلّى الله عليه و آله):
«قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوَارِيِّينَ تَحَبَّبُوا إِلَى اللَّهِ وَ تَقَرَّبُوا إِلَيْهِ قَالُوا يَا رُوحَ اللَّهِ بِمَا ذَا نَتَحَبَّبُ إِلَى اللَّهِ
وَ نَتَقَرَّبُ قَالَ بِبُغْضِ أَهْلِ الْمَعَاصِي وَ الْتَمِسُوا رِضَا اللَّهِ بِسَخَطِهِمْ قَالُوا يَا رُوحَ اللَّهِ فَمَنْ نُجَالِسُ إِذاً
قَالَ مَنْ يُذَكِّرُكُمُ اللَّهَ رُؤْيَتُهُ وَ يَزِيدُ فِي عِلْمِكُمْ مَنْطِقُهُ وَ يُرَغِّبُكُمْ فِي الْآخِرَةِ عَمَلُهُ.»
رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) فرمودند:
«عيسى بن مريم عليهما السّلام به حواريّون خود فرمود: خود را دوستِ خدا نماييد و به او تقرّب جوييد.
عرض كردند: اى روح اللَّه! چگونه خود را دوست خدا سازيم و به او تقرّب جوئيم؟ فرمود: به وسيله‌ی
دشمن داشتن مردم نافرمان و گناهكار. و [نيز] خشنودى خدا را با به خشم آوردن آنان بجوييد.
گفتند: اى روح اللَّه! در اين صورت با چه كسانى همنشين باشيم؟ فرمود: با آن كه
ديدارش شما را به ياد خدا اندازد و گفتارش بر علم شما بيفزايد
و كردارش شما را به آخرت ترغيب نمايد.»
[تحف العقول، باب ما روي عن النبي (صلی الله علیه و آله) - روي عنه ص في قصار هذه المعاني]