یکی از جالب‌ترین پرنده‌ها در طبیعت، دارکوب است که در یک ثانیه 80 بار نوک خود را به درخت می‌زند تا بتواند از حشرات تغذیه کند. حالا دانشمندان قصد دارند از الگوریتم‌های یادگیری ماشینی استفاده کنند تا چگونگی پرواز کردن این پرندگان را مشاهده نموده و نمونه مشابه را در پهپادها پیاده نمایند.
به گزارش
سافت گذر، این ربات که توسط محققان دانشگاه پوردو طراحی شده، از هوش مصنوعی بهره می‌برد تا بتواند حرکات دارکوب را شناسایی کرده و داده‌های دریافت شده را به بال‌های خود منتقل کند.
الهام گرفتن از چنین پرنده‌ای برای پهپادهایی با ابعاد کوچک بسیار کارآمد است زیرا وقتی دانشمندان می‌خواهند محصولاتی را به این اندازه بسازند، باید وزن آن را کاهش دهند تا ربات بتواند راحت مسیرش را ادامه دهد و از آن جایی که دارکوب در امتداد یک مسیر حرکت می‌کند، این امکان را در اختیار محققان قرار می‌دهد تا از نوعی تکنولوژی ایرودینامیک تقلید کنند که در ارتفاع باقی می‌ماند.
انجام این پروژه چند سالی است که برای دانشمندان به یک چالش تبدیل شده و در آخرین تحقیقات نیز آنها چند فصل تابستان را به مطالعه شیوه حرکتی این پرنده اختصاص داده‌اند تا بتوانند حرکاتش را به الگوریتم‌های رایانه‌ای تبدیل کنند. اگر این پروژه به موفقیت برسد، ربات قادر خواهد بود الگوریتم‌ها را بیاموزد و بهترین روش را برای به حرکت درآوردن بال‌ها، به کار گیرد.
جنس بدنه این ربات که به وسیله تکنولوژی چاپ سه بعدی تولید شده، از فیبر کربن می‌باشد و در آن حفره‌هایی با لیزر ایجاد شده است. این پهپاد دارکوبی تنها 12 گرم وزن خواهد داشت. البته محققان تا کنون توانسته‌اند رباتی بسازند که 1 گرم جرم دارد.
اندازه کوچک و سرعت بالا، سبب خواهند شد این ربات برای انجام کارهای امدادی فوق‌العاده باشد. همچنین این امکان نیز فراهم می‌شود تا بتوانیم زندگی خودِ دارکوب‌ها را نیز از نزدیک مطالعه نماییم.
علاوه بر اینکه ربات ساخته شده شیوه پرواز را خواهد آموخت، قادر خواهد بود به وسیله لمس کردن سطوح مختلف، محیط اطرافش را هم بشناسد و اگرچه روی آن هیچ سنسوری نیست که به چشم بیاید ولی از تغییرات در جریان الکتریکی برای ردیابی حرکات و اشیا بهره خواهد برد.
ژیانگ دنگ، استادیار دانشکده مهندسی دانشگاه پوردو می‌گوید:«« این ربات بدون اینکه محیط اطراف خود را ببیند، می‌تواند نقشه آن را بکشد. چنین توانایی هنگام جستجو برای یافتن طعمه در فضاهای تاریک بسیار کاربردی خواهد بود و همین که ما قدرت بینایی را در آن به وجود می‌آوریم، یعنی نیازی نیست از سنسور اضافه استفاده کنیم»».
مقاله مربوط به این پروژه که البته به صورت غیررسمی است در وب‌سایت arXiv وجود دارد.
منبع: digitaltrends.com