مشاهده تصاویر بیشتر ...
در این سخنرانی قصد داریم به ۵ اقدام مهم امام حسن عسکری (ع) در حفاظت از شیعه بپردازیم. می دانیم شکل گیری شیعه از زمان رسول خداست و این باور ماست، پیامبر (ص) به امیر المؤمنین (ع) فرمود: «تو و شیعیانت رستگار هستید». لفظ «شیعه» به لسانِ رسول خدا و کلامش جاری شد و پیروان امیرالمؤمنین بلافاصله پس از رحلت پیامبر (ص) به امامت بلافصل امام علی (ع) معتقد شدند، ولی از همان ابتدا هجمه به شیعه؛ چه هجمه ی فیزیکی و مبارزاتی و چه هجمه های فرهنگی و شبهاتی آغاز شد. شیعه مبتنی بر عقلانیت و نصّ و قرآن و عقائد صحیح برخاسته از معصوم است و در زمان امام حسن عسکری (ع) شیعه گسترش پیدا کرده بود. در کتاب تاریخ شیعه آمده که کوفه از بزرگترین شهرهای شیعه بوده است، تعداد زیادی از شیعیان در بغداد زندگی می کردند و قم پایتخت بزرگ شیعه و پایتخت بزرگ دانش در قرن سوم بوده است. همچنین آمده است که رُوات احادیث اهل بیت (ع) آنقدر زیاد بودند که قابل شمارش نبودند.
امام حسن عسکری (ع) امکان ارتباط مستقیم و مسافرت و حضور در شهرها را نداشتند. اما در شهرهای مختلف وکلایی را گماشته بودند. ایشان برای حفظ تشکل شیعه؛ شیعه ای که مورد هجمه ی بنی امیّه، بنی عباس و ... بوده است، همواره در سختی و صعوبت بوده اند.
اقدامات امام حسن عسکری (ع) در جهت حفاظت از شیعه:
۱. حفظ اعتقادات: عقیده اصل است و اجباری هم نیست. باور اگر درست شود اعمال هم درست خواهد شد. نمونه های بسیاری در فرمایش امام در مورد حفظ عقائد شیعه هست؛ مخصوصا در بحث امامت. قرآن کریم می فرماید: «مردم سه دسته هستند: ۱. ظالم ۲. میانه رو ۳. سبقت گیرنده در خیرات». امام حسن عسکری (ع) فرمود: «ظالم کسی است که امام معصوم را قبول ندارد».
۲. حفاظت اخلاقی: امام عسکری فرمودند: «خدا رحمت کند بنده ای را که امر ما را احیا کند». پرسش شد: «چگونه؟» فرمود: «حدیث بخوانید».
۳. توصیه های امام (ع) در باب اعتقادات توحیدِ منهای تجسیم و توحید منهای تصویر بود. در باب اخلاق، توصیه های ایشان امانت داری و عمل صالح بود. در باب روابط اجتماعی، این است که فرمود شیعه به علی (ع) اقتدا می کند، بار از دوش مردم بر می دارد و رفع نیاز از فقرا می کند.
۴. حفاظت سیاسی: ایشان اجازه نمی دادند شیعیان در دربار بنی عباس استخدام شوند و با ایشان همکاری کنند.
۵. تعامل با فرقه های غیر شیعه: ایشان سفارش به تقیه، رفتار درست با فرقه های غیر شیعه و پرهیزِ از برانگیختن احساسات آن ها می کردند.