مشاهده تصاویر بیشتر ...
خداوند متعال به بندگان خود علاوه بر عهد بندگی، عهد ولایت را نیز عرضه کرد. بعضی ها پذیرفتند و بعضی ها نپذیرفتند. در عالم ولایت، خداوند عهد ولایت را مطرح کرد و بعضی ها آنها را قبول کردند و بعضی دیگر نه. این امر هم جبری نبوده بلکه اختیاری بوده است.
عهد ما شیعیان با اهلبیت این است که تمام استعداد و وجود ما در اختیار امامان و ائمه اطهار باشد. و اگر این استعداد و تمام نعمت های که خداوند به انسان داده است را در مسیر ولایت و امامت خرج کند، این امامان برکت را در زندگی انسان جاری می کنند. در این عالم فقط دو جبهه وجود دارد که یکی جبهه اولیاء خدا که همان جبهه خداست و دیگری جبهه ابلیس و شیطان است. بین حق و باطل جبهه سومی وجود ندارد.
ائمه هیچ احتیاجی به ما شیعیان ندارند، بلکه ما شیعیان هستیم که با صرف تمام سرمایه های مادی، معنوی و ظاهری خود در راه ولایت و امامت، تمام ابعاد وجودی مادی و معنویمان از طرف امامان معصوم برکت پیدا می کند.
اتمام اعمال انسان اعم از نماز، روزه، حج، زکات، خمس، صدقه وقتی تحت ولایت اهلبیت باشد انسان را به رشد و ترقی می رساند و گرنه این نماز و روزه و اعمال دیگر به خودی خود هیچ رشدی در انسان به وجود نمی آورد. اعمال انسان مثل بذر است. همان طور که بذر در زمین شوره زار و کویر، هیچ رشدی ندارد و باید در زمین مناسب کاشت تا محصول بدهد، اعمال انسان هم مانند بذر باید در تحت محیط ولایت و امامت صورت بگیرد تا برای انسان رشد و ترقی ایجاد کند.