تواضع و فروتنی یکی از کلیدهای سعادت و خوشبختی انسان است که نقطه ی مقابل آن غرور است. انسانی که به جهل مبتلا شود، دچار کبر خواهد شد. منشأ خودبزرگ بینی انسان، جهل اوست. قدم اول برای دور شدن از این ویژگی، این است که خود را بشناسیم. خودشناسی موجب می شود درجه ی فقر خود را بفهمیم و خود را در مقابل قدرت برتر خالق، حقیر ببینیم. انسان در این مرحله در می یابد که هر چه دارد تنها امانتی از سوی خداوند است و هیچ چیز از خود ندارد. انسان با این تفکر هیچ گاه دچار غرور نخواهد شد. پس فروتنی اولین درخشش در مقابل خداست. در قرآن به این افراد عبادالرحمن می گویند. یعنی بندگان خالصی که اولین ویژگی آنها فروتنی است.