مشاهده تصاویر بیشتر ...
شهادت طلبی نتیجه بسیاری از خوبی ها است. اگر یک انسان و فرد مومن و با تقوا خوبی های فراوانی های را در خود جمع کند، محصول و میوه این خوبی ها این می شود که کم کم طالب شهادت و عاشق ملاقات خدا در وضعیت شهادت خواهد شد. شهادت طلبی یک اوج و یک نتیجه است برای بسیاری از فعالیت های معنوی و مجاهدانه و سختکوشانه در راه خدای متعال که خداوند روزی بعضی از دل ها می کند.
از طرف دیگر ما با شهادت طلبی می توانیم شروع کنیم. با فرهنگ شهادت طلبی، جامعه را و با فکر شهادت طلبی، خود را اصلاح کنیم و این موضوع در مورد صدها هزار نفر تجربه شده است. در دفاع مقدس خیلی از جوان های ما که از اول نمی رفتند یک دوره کامل درس اخلاق ببینند تا به سیر و سلوک معنوی برسند و بعد بیایند شهادت طلب بشوند. از آغاز با شهادت طلبی شروع می کردند.انصافا وقتی فکر شهادت طلبی به ذهن انسان برسد و انسان او را رها نکند و پیگیر او باشد یک شب انسان را از ره صد ساله عبور می دهد.
شهادت طلبی کار خواص از اولیای خداست. سالها مراقبه و محاسبه تا به یک دعای مستجاب که شهادت است برسند. وقتی اینگونه شهادت طلبی را نگاه می کنی، آن را دست نیافتنی می بینی که کار اوتاد است. این درست است ولی شهادت طلبی را فقط میوه و اوج یک درخت تنومند صالح نبینید بلکه شهادت طلبی را آغاز ماجرا تلقی کرده و شروع کنید. شهادت طلبی در فرهنگ ما غریب است. مهم این است که شهادت طلبی صادقانه و با نیت خالص باشد. انسان باید تکلیف خود را با شهادت روشن کند. شهدا زنده اند و در زندگی ما موثر هستند.