مشاهده تصاویر بیشتر ...
جشن ها و شادیهای دنیایی، توام با حزن و نگرانی است. کسی که از نعمت بهار بهره مند است، نگران پایان بهار و رسیدن پاییز خواهد بود و کسی که برخوردار از نعمت جوانی و سلامتی است، می داند روزی دوران پیری و بیماری فرا خواهد رسید. لذا باید به شادی های فاخر و ماندگار، دل ببندیم.
عید و شادی حقیقی، در سایه ی رسیدن به امام علیه السّلام حاصل می شود. اگر انسان به امام برسد، در پرتو نور هدایت او، نورانی می شود. در آیه ی سوم و نیز شصت و هفتم از سوره ی مائده، به ماجرای غدیر خُم اشاره شده است. در آیه ی سوم آمده: "امروز، دین شما را کامل کردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان آیین جاودان شما پذیرفتم." و در آیه ی ۶۷ می خوانیم: "اى پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، کاملاً به مردم برسان! و اگر چنین نکنى، رسالت او را انجام نداده اى!" در آیه ی ۱۱۴ سوره ی مائده نیز آمده است: "عیسى بن مریم عرض کرد: پروردگارا! از آسمان مائده ه اى بر ما بفرست تا براى اول و آخر ما، عیدى باشد." وقتی تناول از غذای آسمانی و بهشتی، می تواند عید باشد، رسیدن به نور امام در روز غدیر که در حقیقت، گسترده شدن بساط رزق دائمی آسمانی است، بزرگ ترین عید است. لذا عید غدیر را "عیدُ اللهِ الاَکبر" نامیده اند.
از آنجا که عید غدیر، فاخرترین عید مسلمین است، جشن ها و مناسک آن نیز باید فاخرترین مناسک باشد و نباید صِرفاً به برگزاری جشن های کم محتوا اکتفا کرد.