مشاهده تصاویر بیشتر ...
مرحوم شیخ صدوق از قول امام صادق (ع) روایت کرده که حضرت فاطمه (س) نزد خداوند نُه اسم دارد. فاطمه، زهرا، صدیقه، مبارکه، راضیه، مرضیه، زکیه، طاهره و ... . هر کدام از این اسامی یقینا تعبیر و تفسیری در خود نهفته دارند که متناسب با شخصیت این بانوی بزرگ انتخاب شده است.
در دین ما به نحوه ی نام گذاری فرزندان سفارش بسیار شده است و بیان شده که باید نام نیکو برای آنها انتخاب کنیم. این نشان از اهمیت این موضوع دارد چرا که نام هر فردی نظام ارزشی موجود در هر انسانی را دنبال می کند. اسامی معصومین (ع) از کمالات و شئون آنها در زندگی شان نشأت می گیرد و گاهی اشاره به مأموریت های آنان دارد.
یکی از نام های ارزشمند حضرت فاطمه (س) "مبارکه" است. در تعریف، مبارکه به معنای وجود پرخاصیت و متبرک است. خداوند در قرآن در مورد شب قدر نیز لفظ مبارک را به کار برده است و بیان شده که هر کس این شب را درک کند، گویی بهره ای برابر با هزار ماه برده است.
کلمه ی مبارک در مورد قرآن نیز به کار برده شده است و این نشان از برکات و خاصیت آن دارد. گاهی نبود نعمت به معنای نبودن خیر نیست و گاهی به صلاح است که نعمتی نباشد. نعمت ها گاه برای امتحان افراد به آنها می رسند و در صورت کفران، تبدیل به امری برای گناه بیشتر انسان می شوند.
فاطمه (س) در زمان شهادت تنها نوزده سال داشت اما همه ی خیرات از او به دیگران می رسید و این امر تا به امروز نیز ادامه دارد. او منبع همه ی خوبی ها بوده و هست و وجودش سراسر برکت و رحمت است. کوثر در حقیقت به معنای ادامه ی وجود پیامبر (ص) بوده و این بدان معناست که امامان بعد از رسول (ص) از نسل فاطمه (س) به وجود آمده اند و او ادامه ی وجود پر خیر پدر است. بُعد دیگر این مفهوم این است که او با رفتار سنجیده ی خود در زمان شهادت و دفاع از حریم همسرش علی (ع) دشمنان را تا ابد محکوم کرده و این همان راه رسول الله (ص) است. زهرا (س) موجب شد تا قرآن و عترت در کنار هم باقی بمانند و منشأ هر خیری تا قیامت تنها اوست. اگر کسی بخواهد به حقیقت قرآن متصل شود تنها از طریق وساطت او موفق خواهد شد. امام صادق (ع) می فرمایند که هر که فاطمه (س) را درک کند، شب قدر را درک کرده است.