سعادت امری است که همه انسان‌ها بدون استثنا خواهان آن هستند. البته کسی که معتقد به خدا و قیامت نیست، سعادت را فقط در دنیا خلاصه می‌کند. اما یک انسان باورمند سعادت را فقط در این دنیا نمی‌بیند. قرآن کریم می‌فرماید: «وَ أَمَّا الَّذِینَ سُعِدُوا فَفِی الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّکَ عَطَاءً غَیْرَ مَجْذُوذٍ» (هود: ۱۰۸)؛ سعادتمند کسی است که فردای قیامت بتواند راهی به بهشت داشته باشد. امام سجاد (ع) سعادت انسان مسلمان را در چهار چیز می‌داند: اولین شرط این است که انسان خودش، خودش را موعظه کند؛ یعنی در کارهای زندگی اهل فکر باشد. بدون فکر در زندگی حرکت کردن باعث پشیمانی و ندامت می شود.