مشاهده تصاویر بیشتر ...
در زمان قبل از بعثت پیامبر (ص) طبق نوشته های اهل تاریخ، بر اساس آیات قرآن، روایات و بخشی از نهج البلاغه، مکه غرق در همه مفاسد بود. در نهج البلاغه امیرالمومنین (ع) می فرماید: تمام رشته های درستی از هم گسسته بود و شرک همراه با ۳۶۰ بت بی جان مسلط بر فکر و جان و قلب مردم بود. مرد و زن در تمام شئون زندگی دچار انحراف بودند. درمان جامعه مکه بسیار مشکل بود.
وجود مبارک رسول خدا(ص) با کمک قرآن کریم و با تحمل سخت ترین هجوم ها و تهمت ها چند کار بسیار مهم را در مکه انجام دادند؛ با اینکه اسلحه ای در دست نداشتند. تمام اسلحه پیامبر (ص) قرآن مجید، زبان الهی و ملکوتی و اخلاق بی نظیر حضرت بود.
یکی از کارهایی که حضرت انجام دادند ایجاد روحیه اندیشه و تفکر در مردم بود. تفکر را به عنوان عبادت ارائه کردند و ارزش آن را برابر یک سال بندگی دانستند. به عنوان مثال قرآن کریم با دعوت به اندیشه در خلقت عجیب شتر، مکی ها را ترغیب به تفکر و بیداری کرد. همچنین قرآن دعوت به تفکر در مورد نظام آسمان ها و زمین کرد. این اقدامات برای ایجاد حرکت فکری و عقلی در بین مردم مکه و برای رهایی آن ها از شهوت پرستی، شکم پرستی و حیوانیت ودعوت به توجه به خداوند متعال بود. حاصل این اندیشه کنار گذاشتن بت پرستی و توجه به عبادت خداوند بود. اقدام دیگر حضرت این بود که روحیه نصیحت طلبی و موعظه خواهی را در بین مردم زنده کرد.
پیامبر اکرم (ص) بعد از زنده کردن اندیشه در بین اعرابِ جاهل و متکبر آن زمان، روحیه عبادت را در آن ها ایجاد کرد. او چنان کبر اعراب را معالجه کرد که ایشان با عشق و علاقه پیشانی بر خاک نهاده و «سبحان ربی الاعلی و بحمده» می گفتند. این روحیه عبادت تا به حال ادامه پیدا کرد که می بینیم میلیون ها نفر شبانه روز ۵ بار در برابر وجود مقدس خداوند سجده می کنند. او اندیشه را چنان در بین مردم تقویت کرد که اکنون بالاترین کتاب های علمی، روانکاوی، اخلاقی، حقوقی و فقهی برای امّت پیامبر (ص) هستند.